Η ωραία «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Για να είμαι ειλικρινής, είχα και έχω μεγάλες επιφυλάξεις για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα Εθνικά θέματα. Μεγαλύτερες και από εκείνες για το Μεταναστευτικό, το οποίο θεωρώ, ότι θα λυθεί σχετικά σύντομα, με ΚΑΘΕ τρόπο… Τα Εθνικά θέματα, παραμένουν γόρδιος δεσμός για όλες τις κυβερνήσεις εδώ και πολλές δεκαετίες… Και οι Ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο και τη Θράκη και το Κυπριακό και το Σκοπιανό, έχει αποδειχτεί πολλάκις, ότι απαιτούν στρατηγικές «χειρουργικής ακρίβειας» και όχι φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα… Κοινώς, δεν μας παίρνει να είμαστε «χαλαροί» και «ενδοτικοί» στα εθνικά μας θέματα, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιους γείτονες…

Με μεγάλη ικανοποίηση διάβασα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε στροφή στο θέμα των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων μετά την αποκάλυψη δίαυλου επικοινωνίας με τον Πρόεδρο Χριστόφια για το θέμα της ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των πηγών ενέργειας. Ο υπεύθυνος για θέματα Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ ο Θοδωρής Δρίτσας, μιλώντας στον ραδιοσταθμό 9.89 επεσήμανε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί συνέχιση των στενών ελληνοϊσραηλινών σχέσεων.

Ταυτόχρονα απαντώντας σε σχετική ερώτηση ουσιαστικά αποκάλυψε ότι “μέντορας” του Αλέξη Τσίπρα στα θέματα της ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου είναι ο Κύπριος Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος μετά από την αποχώρησή του από τη Προεδρία θα μπορεί πιο άνετα να παίξει αυτό το ρόλο.

Επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή είχαμε την ευκαιρία να μετατραπούμε σε παγκόσμιο ενεργειακό παίχτη με την προώθηση της συμφωνίας των αγωγών με τη Ρωσία. Παρόλ’ αυτά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, επέλεξαν να χαλάσουν τις σχέσεις τους και με τη Ρωσία και με την Κίνα, δημιουργώντας «δυτικό μονοπώλιο» στις διακρατικές μας σχέσεις.

Οι σχέσεις που έχει αναπτύξει η Μόσχα με την Λευκωσία, θα μπορούσαν να είναι πιλότικες για την Αθήνα, αν ο Παπανδρέου, δεν μας έβαζε με εγκληματικό τρόπο στη μέγγενη του Μνημονίου. Η λεγόμενη οικονομική διπλωματία και ο τρόπος που χειρίστηκε η Κύπρος τα ζητήματα των οικονομικών συνεργασιών, ήλθαν να δείξουν ότι οι Κύπριοι βρίσκονται μακράν μπροστά σε σχέση με την ακολουθούμενη νοοτροπία στη χώρα μας.

Συγκεκριμένα, προωθήθηκαν διμερείς συμφωνίες οι οποίες ενισχύουν την αύξηση εγκατάστασης ρωσικών επιχειρηματικών κολοσσών στην Κύπρο, την ώρα που η Ελλάδα διώχνει, όσες λίγες επιχειρήσεις έχουν απομείνει λόγω της υψηλής φορολογίας.

Οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κύπρου λειτούργησαν με ευφυΐα και προχώρησαν στην ενίσχυση του υφισταμένου καθεστώτος, βλέποντας ότι η ύφεση που πλήττει πολλά ευρωπαϊκά κράτη, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις πολιτικές λιτότητας που ακολουθούν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται “πεδίον δόξης λαμπρό” για γιγάντωση των ρωσικών και κυπριακών εταιριών, ενισχύοντας την θέση τους όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αγορά, αλλά και στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη.

Την ίδια περίοδο η Ελλάδα ακολουθεί έναν δρόμο που μαθηματικά την οδηγεί σε οικονομικό και διπλωματικό στραγγαλισμό, συνακόλουθα και απομόνωση.

Η Ελλάδα έπρεπε να αντισταθεί στις απαιτήσεις των Γερμανών έχοντας ως μπούσουλα την Κύπρο. Να τους δείξει «ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές». Επειδή όπως λένε τα μεγάλα οικονομικά κεφάλια (τρομάρα τους), δεν παράγουμε τίποτα, η Ελλάδα θα έπρεπε να μετατραπεί χώρα σε φορολογικό παράδεισο, μειώνοντας στα όρια του επιτρεπτού την φορολόγηση των επιχειρήσεων και δίνοντας γενναία κίνητρα για επενδύσεις στην χώρα μας.

Εμείς αντί ν’ ανοίξουμε το παιχνίδι δείχνοντας ότι είμαστε κυρίαρχοι «παίχτες» στη Βαλκανική καθίσαμε και περιμέναμε στωικά τον θάνατο μας, σε σημείο μάλιστα να μας κάνουν πλάκα ο Ερντογάν και ο Γκρουέφσκι.