Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, στα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, θα παρατηρήσουμε ότι οι λυτρωμένοι από τον τουρκικό ζυγό πρόγονοι μας, στην Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας η οποία είχε ψηφίσει το πρώτο «Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδος», είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν το πλέον δημοκρατικό και φιλελεύθερο Σύνταγμα της εποχής, αποκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες… Το συγκεκριμένο Σύνταγμα είχε δημιουργήσει απίστευτο εκνευρισμό στους ξένους προστάτες μας και ακολούθως ο Καποδίστριας (ο οποίος είχε θητεύσει δίπλα σε μονάρχη) το έφερε στα μέτρα τους, συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες στον κυβερνήτη, με το πρόσχημα της σταθεροποίησης του καθεστώτος του… Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και τον ερχομό του Όθωνα οι ξένοι προστάτες μας, αποφάσισαν ότι δεν χρειάζεται καν Σύνταγμα, δημιουργώντας την παρωδία του «ηγεμονικού Συντάγματος», μέχρι που ο Όθωνας αναγκάστηκε να «παραχωρήσει» μετά από την εξέγερση της Γ’ Σεπτεμβρίου 1843 την συνταγματική μοναρχία!!! Μία από τις σημαντικότερες αδυναμίες της χώρας σήμερα είναι ο συγκεντρωτισμός του κράτους. Έχουμε ένα κράτος πολυδαίδαλο, συγκεντρωτικό, δυσκίνητο, που βρίσκεται μακριά από τον πολίτη, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του και να λύσει τα προβλήματα του. Κατά την ταπεινή μου άποψη ο «Καλλικράτης» είναι ένα σχέδιο που ουσιαστικά έρχεται να μιμηθεί το προβληματικό και απρόσωπο κεντρικό κράτος, που ελάχιστα ενδιαφέρεται για τις ανάγκες της κοινωνίας. Όπως αποδείχθηκε και με τον «Καποδίστρια» τέτοιου είδους «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι συμβατές και δεν αποδίδουν στην ελληνική πραγματικότητα… Η θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 2004 και μετά ήταν συγκεκριμένη. Διακήρυττε άμεση αποκέντρωση εξουσιών και διαδικασιών. Ο «Καλλικράτης» στην ουσία αποδυναμώνει τον Α’ βαθμό αυτοδιοίκησης προς όφελος της αιρετής Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Είναι προφανέστατο ότι το σχέδιο θα επιφέρει συγκέντρωση και όχι αποκέντρωση εξουσιών. Το επιτελικό, ισχυρό, κεντρικό κράτος, έχει αποδειχτεί και με τον «Καποδίστρια» ότι όχι μόνο δεν δίνει ουσιαστική δύναμη στην Περιφέρεια αποκεντρώνοντας πόρους και αρμοδιότητες, όπως φαινομενικά διακηρύττει, αλλά προσφέρει απλόχερα δυσβάσταχτα χρέη. Για να το κάνουμε πιο λιανά, με τη συνένωση των δήμων ο Α’ βαθμός αυτοδιοίκησης, χάνει τον τοπικό του χαρακτήρα, αφού οι αιρετοί θα είναι περισσότερο ελεγχόμενοι, λόγω του υπερτοπικού χαρακτήρα των εκλογών με αποτέλεσμα να επιβιώνουν οι εκλεκτοί των κομμάτων και όσοι έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Αυτή είναι η «ευρωπαϊκού τύπου» αυτοδιοίκηση, την οποία δυστυχώς πάει να εφαρμόσει ένας υπουργός που προέρχεται από την αυτοδιοίκηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου