ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, εναντίον της «ψυχής» του ΠΑΣΟΚ

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Τα χνάρια του Τόνι Μπλερ ακολουθεί ο Γιώργος Παπανδρέου διαρρηγνύοντας τις σχέσεις του με τα απόλυτα ελεγχόμενα από το ΠΑΣΟΚ συνδικάτα, τα οποία αποτέλεσαν τον βασικότερο στυλοβάτη της κυριαρχίας του «Κινήματος» τις δεκαετίες του 80’ και του 90’. Κάτι ανάλογο είχε πράξει και ο πρώην ηγέτης των Εργατικών στην Βρετανία Τόνι Μπλερ, όταν ανέλαβε την αρχηγία, αψηφώντας μάλιστα τη δύναμη της βασικής χρηματοδότησης του υπερχρεωμένου Εργατικού Κόμματος από τα βρετανικά συνδικάτα.

Το εγχειρίδιο του πετυχημένου ηγέτη λέει πως μόλις πάρει την εξουσία, τους πρώτους που διώχνει από δίπλα του, είναι εκείνους που τον στήριξαν, αλλά έχουν την δύναμη να του επιβάλλουν ζητήματα στο πως θα διοικήσει… Επί του προκειμένου, όσους μπορούν να του επιβάλλουν μια άτυπη συνδιοίκηση. Κάτι ανάλογο κάνει και ο Παπανδρέου με τα πράσινα συνδικάτα, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι «έξω φρενών» με τον πρωθυπουργό, επειδή με τις επιλογές του στην οικονομία, στην ουσία τα απαξιώνει, τα απονευρώνει και τους κόβει κάθε επαφή με τα κέντρα εξουσίας και τις αποφάσεις που παίρνονται…

Τα σκληρά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση τη φέρνουν σε σύγκρουση με τους «πράσινους» συνδικαλιστές, οι οποίοι απορρίπτουν βασικές πολιτικές της επιλογές, όπως οι περικοπές στο Δημόσιο, οι ιδιωτικοποιήσεις και το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων.

Άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '80 εμπνευσμένοι από τις επαγγελίες του ιδρυτή του, με απασχόληση κατά κύριο λόγο στο Δημόσιο, δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι τον «εκσυγχρονισμό», ενώ, όπως λένε οι ίδιοι, «έβαλαν πλάτη» για να έρθει και πάλι το κόμμα τους στην εξουσία και σήμερα το βλέπουν να ξεχνά τις αρχές του.

Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πράσινων συνδικαλιστών είχαν στηρίξει σθενάρα τον Γιώργο Παπανδρέου στην κόντρα του με τον Βαγγέλη Βενιζέλο για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, επιλογή για την οποία προφανέστατα έχουν μετανοιώσει…

Κι επειδή κάποιος εύστοχα θα πει, ότι το συνδικαλιστικό κίνημα έχει απαξιωθεί πλήρως στα μάτια της κοινωνίας, άρα ο Γιώργος «δικαίως» το απαξιώνει, έχοντας μάλιστα τη συναίνεση του ελληνικού λαού, έχω να πω ότι η συγκεκριμένη επιλογή του πρωθυπουργού δεν είναι διακατέχεται από «ειλικρινείς προθέσεις» ή πρόκειται για πολιτική μαγκιά. Πρόκειται ασφαλώς για ουσιαστική πολιτική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και μετατόπισή του στη νεοφιλελεύθερη πτέρυγα.

Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ επιθυμεί να «ολοκληρώσει το έργο της», χωρίς το βάρος των συνδικαλιστών και να ακολουθήσει την πολιτική της πλήρους ελεύθερης αγοράς, για όσο καιρό αντέξει. Μετά τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, τώρα διαλύονται και τα ισχυρά συνδικάτα.

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει εάν αυτό είναι σωστό ή όχι και μάλιστα σε μια περίοδο όπου όλα αλλάζουν σαν τυφώνας. Ας περιμένουμε να δούμε όμως τι θα μαζέψει το σακούλι του ΠΑΣΟΚ σε ψήφους στις προσεχείς εκλογές και μετά θα κάνουμε ταμείο…

Οι πρόωρες εκλογές και η «δεξιά πολυκατοικία»

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Πόσος είναι ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης Παπανδρέου; Με βάση το ημερολόγιο, 2,5 ακόμη χρόνια. Με βάση τα πολιτικά και οικονομικά δεδομένα, ίσως λίγους μήνες!

Ο συλλογισμός είναι απλός: οι αποκλίσεις από το Μνημόνιο που υπέγραψε με Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ είναι σημαντικές, συνεπώς μέσα στο Φθινόπωρο θα απαιτηθούν νέα μέτρα αν δεν θέλουμε να κλείσει η στρόφιγγα του... δανεισμού και να οδηγηθεί η χώρα σε πτώχευση.

Διαθέτει η κυβέρνηση ικανό πολιτικό κεφάλαιο, ώστε να βγει στον κόσμο και να του πει ότι χρειάζονται και άλλα μέτρα; Ειδικά όταν στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών βρίσκεται ο φιλόδοξος πολιτικά Βαγγέλης Βενιζέλος και όχι ο αναλώσιμος Γιώργος Παπακωνσταντίνου;

Είναι σαφές ότι δεν έχει τέτοιες αντοχές η κυβέρνηση. Ήδη ο Λοβέρδος άνοιξε την συζήτηση για πρόωρες εκλογές, αφού ο Αντώνης Σαμαράς δείχνει να μην τσιμπάει στα συνεχή «καλέσματα» για συναίνεση. Σ' αυτή την περίπτωση, λοιπόν, το μόνο που θα απομένει είναι η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Πότε; Το ένα σενάριο μιλάει για τον Οκτώβριο. Τα υπόλοιπα μιλούν για λίγο πιο μετά, προς την άνοιξη… Το αποτέλεσμα της κάλπης θα αναδείξουν πρώτο κόμμα τη ΝΔ, αλλά λογικά δεν θα δώσουν αυτοδυναμία στον Σαμαρά και θα αποδοκιμάσουν πλήρως τις επιλογές Παπανδρέου, οδηγώντας το κυβερνών κόμμα στην αναμενόμενη αλλαγή ηγεσίας.

Την πολιτική και επικοινωνιακή πρωτοβουλία των κινήσεων πλέον θα την έχει ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος θα κληθεί να βρει διόδους συνεργασίας, με άλλα κόμματα (Ντόρα – Καρατζαφέρη, ενδεχομένως και Κουβέλη;;;!!!) για να μπορέσει να οδηγήσει την χώρα στην επόμενη μέρα.

Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης ενώ στην αρχή εμφανιζόταν «Πασοκικότερος» του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας αναβρασμό μεταξύ των ψηφοφόρων του κόμματος του κυρίως στην περιφέρεια, τους τελευταίους μήνες εμφανίζεται πιο διαλλακτικός και συναινετικός απέναντι στον Σαμαρά. Είναι σαφές ότι η βάση του ΛΑΟΣ στην συντριπτική του πλειοψηφία προέρχεται από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας και στο πρόσφατο παρελθόν δεν έκρυβε την ενόχληση της για τις συνεχείς επιθέσεις του κ. Καρατζαφέρη σε βάρος της παράταξης που τον ανέθρεψε, την στιγμή μάλιστα που είχε γίνει το καλύτερο «δεκανίκι» του Παπανδρέου!!!

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης δείχνοντας γρήγορα πολιτικά αντανακλαστικά και βλέποντας ότι η μόνη ελπίδα συγκυβέρνησης (που είναι για εκείνον το ζητούμενο εδώ και χρόνια), θυμήθηκε ξανά την «δεξιά πολυκατοικία». Οπότε σε περίπτωση συγκυβέρνησης το σενάριο ΝΔ-ΛΑΟΣ, νομίζουμε ότι είναι πολύ πιθανό…

Από την άλλη η Ντόρα Μπακογιάννη επενδύει πολιτικά στη δημιουργία ενός νέου νεοφιλελεύθερου «μετώπου» (με το μανδύα του κεντρώου), το οποίο φιλοδοξεί στο άμεσο μέλλον να συγκεντρώσει στις τάξεις του όλους τους νεοφιλελεύθερους από τη Νέα Δημοκρατία και τους περισσότερους από τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ.

Το όραμα της Ντόρας, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει προβεί σε εντυπωσιακό πολιτικό μπότοξ, φλερτάροντας εμφανώς με το ΠΑΣΟΚ κι ιδιαίτερα με το κομμάτι που έχει αυτοανακηρυχτεί ως δύναμη υπευθυνότητας, είναι η δημιουργία ενός μορφώματος ανάλογου με την Ένωση Κέντρου, στο οποίο θα συμμετέχουν πολλές συνιστώσες που αυτοπροσδιορίζονται «γεωγραφικά» στον «περίφημο πλέον» μεσαίο χώρο… Θα προσπαθήσει να μαζέψει στελέχη που «θρέφονται» με την μυρωδιά της εξουσίας και αρέσκονται στο να συμμετέχουν στα κέντρα αποφάσεων…

Σύνθημα της είναι η εναντίωση απέναντι στο «λαϊκισμό» και την «ανευθυνότητα» της Αριστεράς και της Λαϊκής Δεξιάς. Μ’ αυτό το σύνθημα πορεύτηκε και στην περίπτωση του Μνημονίου, μ’ αυτό το σύνθημα πορεύεται συνεχώς… Οπότε μια συμπαράταξη Σαμαρά με Μπακογιάννη, μάλλον δεν πρόκειται να την θαυμάσουμε…

Από την 3η του Σεπτέμβρη στην αγκαλιά του νεοφιλελευθερισμού

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Με αφορμή σε λίγες μέρες την συμπλήρωση 37 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, φέτος περισσότερο από ποτέ γεννάται το ερώτημα, πως το «πάλαι ποτέ» σοσιαλιστικό κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου, μεταλλάχτηκε με τα χρόνια σ’ ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο κόμμα, το οποίο εκτός όλων των άλλων «κατάφερε» να βάλει τη χώρα σε τροχιά διεθνούς επιτήρησης και συνακόλουθα να πάρει τα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που έχει πάρει ελληνική κυβέρνηση, από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους…

Πρόδρομος του ΠΑΣΟΚ υπήρξε το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ). Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε ως ένα κίνημα των μη προνομιούχων. Εκείνων που ήταν «κυνηγημένοι» από το παρακράτος της «επάρατης δεξιάς» στα προδικτατορικά χρόνια… Εκείνων που ήταν οι «παροπλισμένοι» στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης… Δεν ήταν δύσκολο το όραμα και τα εύηχα συνθήματα του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου να βρουν πολύ μεγάλο ακροατήριο. Η ιδρυτική διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη μετατράπηκε σε ένα μαζικό κίνημα και ακολούθως σ’ ένα μεγάλο λαϊκό κόμμα, το οποίο υπήρξε ο βασικός πρωταγωνιστής του λεγόμενου «κύκλου της μεταπολίτευσης».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε μακράν ο πιο λαοφιλής πολιτικός μετά τον εμφύλιο… Και όπως όλοι οι λαοφιλείς πολιτικοί, ήταν εξίσου κι ακόμα περισσότερο λαοπλάνος… Συνθήματα όπως «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ στο ίδιο συνδικάτο» ή το «Τσοβόλα δώστα όλα» έμειναν στην ιστορία, ως τα πλέον χαρακτηριστικά συνθήματα δημαγωγίας και λαϊκισμού.

Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι ξέφυγε πολύ από τις ιδεολογικές αρχές της 3^ης Σεπτέμβρη… ΠΟΤΕ ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπήρξε φιλελεύθερος στην άσκηση της οικονομικής του πολιτικής… Μπορεί μετά το 1985 το ΠΑΣΟΚ να μεταλλάχθηκε ελαφρώς, να πρωτοακούστηκε η λέξη «λιτότητα», να υπήρξαν οι πρώτες σημαντικές διαγραφές, για ιδεολογικούς λόγους, ωστόσο ανέκαθεν προσπαθούσε να υπάρχει κρατικός έλεγχος στην αγορά και στην επιχειρηματικότητα… Άσχετα με τις στρεβλώσεις που δημιουργούσε ο κρατισμός του Ανδρέα (διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος), οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο Έλληνας στα χρόνια διακυβέρνησης του «πέρασε καλύτερα από ποτέ»… Πολλοί μιλούν για τους αριθμούς που δεν πήγαιναν καλά… Ο πληθωρισμός σε δυσθεώρητα ύψη, το έλλειμμα διαρκώς αυξανόμενο, ωστόσο αυτό που έχει σημασία είναι ο άνθρωπος… Και οι Έλληνες στα χρόνια του Ανδρέα ευημερούσαν…

Στην μετά Ανδρέα εποχή η πορεία του ΠΑΣΟΚ επί Κώστα Σημίτη αποτέλεσε την μεγάλη μετάλλαξη του Σοσιαλιστικού κινήματος, σ’ ένα σύγχρονο φιλελεύθερο κόμμα… Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να βγήκε «εκ δεξιών» στη Νέα Δημοκρατία και να κατάφερε ορισμένα πρόσκαιρα οφέλη, ωστόσο στην πορεία αποδείχτηκε ένα κόμμα που βρήκε το δρόμο προς την κυβερνητική εξουσία και αφομοιώθηκε από αυτήν. Σήμερα, στην εποχή του Μνημονίου, κινδυνεύει να μετατραπεί σε έναν κομματικό φορέα που παράγει μόνο ειδικούς και διαχειριστές εξουσίας. Σε έναν «απλό» αγωγό πρόσβασης στα κέντρα λήψης απόφασης.

Ανέκαθεν το ΠΑΣΟΚ κατάφερνε να προσαρμοστεί στις πιο διαφορετικές εποχές και να είναι σήμερα εκείνο το κόμμα που έχει ως επικεφαλής του τον γιό του ιδρυτή του, έναν πολιτικό που γνωρίζει καλά το γίγνεσθαι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο η μαζικότητα του συρρικνώνεται. Η κομματική του βάση αδρανοποιείται. Το ίδιο φαίνεται να είναι εγκλωβισμένο ανάμεσα στο σήμερα και το χτες… Τα ηγετικά στελέχη του δείχνουν προσκολλημένα στο μοντέλο της παγκοσμιοποίησης και η βάση, φαντάζει ρομαντική που αναπολεί το παρελθόν. Έχει αυξήσει την ικανότητά του να διασφαλίσει καριέρα σε όσους συστρατεύονται μαζί του, αλλά από την άλλη, οι πολίτες να απογοητεύονται από αυτό και να μην βλέπουν λόγους και προοπτικές συμμετοχής στις οργανώσεις του. Παρόλ’ αυτά, εξακολουθεί να διατηρεί κάποια λαϊκά ερείσματα και αποδοχή. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εξακολουθούν να θυμούνται ότι είναι ο πολιτικός φορέας που έβαλε στην πολιτική σκηνή τα νέα μισθωτά και μη μεσαία στρώματα, ενώ έδωσε φωνή στην μικρομεσαία αγροτιά. Που αναγνώρισε την εθνική αντίσταση, δημιούργησε το (συνεχώς απαξιούμενο) ΕΣΥ, ίδρυσε τα ΚΑΠΗ. Οι μεσήλικες θυμούνται τον Κώστα Σημίτη και τον Γιάννο Παπαντωνίου να τους οδηγούν στην λαιμητόμο του Χρηματιστηρίου. Οι νεότεροι δεν θα ξεχάσουν ποτέ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΥΠΑΡΧΟΥΝ και τον Γιώργο Παπανδρέου να παίρνει αποφάσεις που θα τους ακολουθούν για τα επόμενα 20 χρόνια.

Αν ζούσε ο Ανδρέας θα ψήφιζε Κώστα!!!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Το ξέρω ότι πολλοί, οι οποίοι θεωρείτε την πρώτη οκταετία του Ανδρέα Παπανδρέου, ως την αφετηρία της σύγχρονης μεταπολιτευτικής φαύλης και διεφθαρμένης Ελλάδας, θα διαφωνήσετε με τον συλλογισμό μου, πως αν στις μέρες μας ήταν πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη θέση του γιού του, αποκλείεται η Ελλάδα, να βίωνε το καθεστώς διεθνούς επιτήρησης και ομηρείας, ακόμα και αν η οικονομική κρίση ήταν πολύ χειρότερη από την σημερινή.

Ο Ανδρέας υπήρξε βασικός υπεύθυνος για πολλές από τις παθογένειες της κοινωνίας μας, ωστόσο ήταν εξαιρετικός οικονομολόγος και ακόμα καλύτερος σε θέματα διεθνών σχέσεων. Είναι αποδειγμένο στο διηνεκές, ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι στηριγμένο σε σαθρό υπόβαθρο, εξυπηρετεί συνήθως μεσοπρόθεσμους στόχους μιας μικρής κάστας βαθύπλουτων, οδηγείται σε συνεχή αδιέξοδα και ενίοτε δημιουργεί από μόνο του κρίσεις, έτσι ώστε να ανανεώνεται και να επιβιώνει…

Είναι γνωστό επίσης ότι τα οικονομικά στοιχεία των κρατών, συνήθως είναι εικονικά και απέχουν παρασάγγας από τις πραγματικές οικονομικές τους δυνατότητες και προοπτικές. Η εκάστοτε άρχουσα τάξη των κρατών, προσπαθεί τον πραγματικό τους πλούτο, να τον «ρίξει» στην παραοικονομία, έτσι ώστε να μην έχουν πρόσβαση σ’ αυτόν οι πολλοί.

Ως εκ τούτου ο Ανδρέας επιχείρησε και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα, μια βίαιη αύξηση του διατιθέμενου πλούτου και αναδιανομή του προς περισσότερους. Θα μου πει κάποιος… Μόνο προς τους δικούς του; Συμφωνώ απόλυτα… Μόνο που οι «δικοί του» ήταν σχεδόν η μισή Ελλάδα…

Όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις, ο Ανδρέας παρόλο που κατηγορείτο ως αμερικανόφιλος, προσπάθησε ώστε η Ελλάδα να μην είναι «απόλυτα εξαρτημένη», από τον υπερατλαντικό σύμμαχο. Σύναψε σχέσεις με τους Άραβες και με τον λεγόμενο τότε τρίτο πόλο (κίνημα των αδεσμεύτων), ενώ στην στρατηγικής σημασίας – εκείνη την εποχή – στρατιωτική βιομηχανία, προσπάθησε να ισορροπήσει τις προμήθειες, αγοράζοντας τα «περιβόητα» ΜΙΡΑΖ 2000 από τους Γάλλους.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ανδρέας πέθανε, όπως και το σοσιαλιστικό όραμα του, ωστόσο μετά από κάμποσα χρόνια βρέθηκε ένας δεξιός (υποτίθεται) πολιτικός, ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος είχε την προσωπικότητα και το σθένος (όπως ο Ανδρέας) να προσπαθήσει ν’ απαγκιστρωθεί από το άρμα των Αμερικανών. Έδωσε χρήματα στο λαό (ο μόνος, μετά τον Ανδρέα) και σύναψε σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Το όραμα του Ανδρέα για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, το έκανε πράξη και αυτό το πλήρωσε (όπως και ο Ανδρέας, θα πρόσθετα)…

Για να καταλήξω, προσωπικά πιστεύω, πως αν η Ελλάδα είχε πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή το νεότερο, αποκλείεται οι ΔΝΤούδες και οι κερδοσκόποι να έστηναν τέτοιο πάρτι, στην έκταση και στην ένταση που έχει στηθεί εις βάρος της χώρας μας. Αν η ηγεσία της Ελλάδας «ήθελε», είμαι σίγουρος ότι δεν θα βιώναμε, το «σπιράλ του θανάτου» που βιώνουμε… Αν ο Ανδρέας ζούσε, μάλλον Κώστα Καραμανλή θα ψήφιζε για πρωθυπουργό της Ελλάδος…

Η Φορογιώργαινα... και οι κερδοσκόποι!!!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Επειδή ακούγονται πολλά για τα νέα μέτρα που πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση, τα οποία ως συνήθως έχουν σαν στόχο τον μισθωτό, τον συνταξιούχο και τον μικρομεσαίο, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τι έλεγε ο πρωθυπουργός προεκλογικά… Έλεγε ο κ. Παπανδρέου με στόμφο και αυτοπεποίθηση τη γνωστή σοφιστεία «Λεφτά υπάρχουν»… Και όντως υπάρχουν κύριε πρωθυπουργέ της «Φορογιώργαινας»… 650 δις ευρώ είναι τα υπερκέρδη των ελληνικών τραπεζών τα τελευταία έξι χρόνια, όσα περίπου και το έλλειμμα της χώρας… Μόνο που τα συγκεκριμένα χρήματα πλέον βρίσκονται εκτός Ελλάδος κύριε πρωθυπουργέ…

Μέσα στην Φορογιώργαινα ζούμε εμείς και τα χρέη μας προς τις τράπεζες, τις οποίες εσείς δεν έχετε τα καρύδια ούτε να τις κοιτάξετε στα μάτια… Λίγο λοξοκοίταξαν οι κυρίες Κατσέλη και Μπιρμπίλη και από τότε η πολιτική τους υπόσταση «αγνοείται», αφού ο σκιώδης πρωθυπουργός και τοποτηρητής του παγκόσμιου κεφαλαίου ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δεν θέλουν ν’ ακούν για ρυθμίσεις χρεών προς τις διάφορες τράπεζες… «Χαλάνε την πιάτσα».

Έγραψε ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Γιώργος Δελαστίκ ότι ο μηχανισμός με τον οποίο συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, είναι ανατριχιαστικός… Αυτοί οι κολοσσοί σχεδόν εν μία νυχτί κέρδισαν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ενώ η Ελλάδα τέθηκε υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).

Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.

Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.

Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.

Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας! Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».

Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές! Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις!

Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.

Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.

Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.

Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε το γαϊτανάκι του διαρκούς και συνεχιζόμενου ελληνικού δανεισμού, δεν σταματάει ποτέ, αφού αποφέρει ακόμη μεγαλύτερα κέρδη...

Για να έρθουμε και στα καθ’ ημάς τα πολιτικά αυτή την φορά, μετά τη βάρβαρη αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου (που του τα υπαγόρευσαν οι βάρβαροι, όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι) θα λέγαμε πως έπεσε η αυλαία της Μεταπολίτευσης. Η επόμενη περίοδος δεν μπορεί παρά να είναι εποχή συνταξιοδότησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού δυναμικού της χώρας, το οποίο με όχημα τον ανέξοδο πολιτικαντισμό και με δόλωμα το υπερκαταναλωτικό μοντέλο «τελείωσε» οριστικά και αμετάκλητα τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς.

Φυλακισμένοι σε παράδεισο οι Έλληνες!!!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Δεν χρειάζεται να κατέχεις μάστερ στα οικονομικά για να καταλάβεις ότι τα σκληρά οικονομικά μέτρα που παίρνει συνεχώς η κυβέρνηση (κάτω από την προστατευτική ασπίδα της τρόικας) όπως η αύξηση της φορολογίας και του ΦΠΑ, είναι αναποτελεσματικά και φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα, σε σχέση μ’ εκείνα που υποτίθεται προσδοκούν να επιτύχουν, αφού συμβάλουν στη δημιουργία όλο και μεγαλύτερης ύφεσης στην αγορά. Παράλληλα συντελούν στην ραγδαία αύξηση της ανεργίας, στο κλείσιμο ακόμα περισσότερων επιχειρήσεων, στην αδυναμία λειτουργίας της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών παροχών και πάει λέγοντας…

Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν οι οικονομικοί φωστήρες, ότι όσο ανεβάζουν την άμεση ή έμμεση φορολόγηση σε καταναλωτικά αγαθά, για παράδειγμα την αύξηση του ΦΠΑ στα εστιατόρια, τόσο μειώνεται η κατανάλωση; Αποτέλεσμα αυτής της λογικής των μέτρων είναι να μειώνονται τα έσοδα, αντί να αυξάνονται.

Κι επειδή όταν κάποιος κλάδος αποτολμά να κάνει απεργία μέσα στο καλοκαίρι, όλοι οι «νεροκουβαλητές» του κατεστημένου μιλούν για την «εθνική βιομηχανία» τον Τουρισμό, «την οποία τορπιλίζουν τάχα μου τα διάφορα κλαδικά συμφέροντα που δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμια τους», έχω να ρωτήσω αν η αύξηση του ΦΠΑ στα εστιατόρια για παράδειγμα, βοηθάει τον Τουρισμό;

Αυτές τις μέρες αποτόλμησα κι εγώ να πάω λίγες μέρες στη Χαλκιδική για διακοπές. Η εικόνα που αντίκρισα ήταν αποκαρδιωτική σε σχέση με άλλες φορές που είχα πάει στο ίδιο μέρος. Ψάχνεις τους Έλληνες με το κιάλι. Η Χαλκιδική θεωρητικά είναι ένας ακριβός τουριστικός προορισμός, ο οποίος πραγματικά έχει «βουλιάξει» από Βούλγαρους, Σέρβους και Ρουμάνους!!!!

Είναι δυνατόν οι συγκεκριμένοι λαοί, με κατά κεφαλήν εισόδημα, περίπου το ένα πέμπτο από το δικό μας, να μπορούν να κάνουν διακοπές εκεί που δεν μπορούμε εμείς; Μήπως έχω χάσει κάποιο επεισόδιο; Μήπως τελικά τα «λεφτά που υπήρχαν» και ακόμα τα ψάχνουν στις τσέπες μας, έχουν πάει στις γειτονικές Βαλκανικές χώρες; Μήπως τελικά οι Έλληνες τραπεζίτες έχουν «επενδύσει» τα χρήματα μας, (600 δις ευρώ υπολογίζονται), στον καταναλωτικό παράδεισο των Βούλγαρων, των Σέρβων και των Ρουμάνων; Μήπως οι καλοί μας γείτονες ζουν τον καταναλωτική φούσκα των τραπεζών, που ζήσαμε εμείς την προηγούμενη δεκαετία; Υποθέτω ότι τα «διακοποδάνεια» κάνουν θραύση στα Βαλκάνια…

Και για να συνδέσω τις δύο σκέψεις μου… Μήπως τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται, δεν έχουν στόχο την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, αλλά είναι μέρος γεωπολιτικών επιδιώξεων; Μήπως τελικά η εξαθλίωση των Ελλήνων είναι μέρος ενός άρτια οργανωμένου σχεδίου που σκοπό έχει την εξίσωση τους με τους οικονομικούς και άλλους μετανάστες, την εξαφάνιση του ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου και την μετάλλαξη του σε φθηνό εργατικό δυναμικό, ώστε να έρχονται σ’ αυτή την πανέμορφη χώρα οι διάφοροι πλούσιοι και ισχυροί του κόσμου, να κάνουν τις δουλειές τους και διακοπές παράλληλα (το τερπνόν μετά του ωφελίμου) κι εμείς απλά να είμαστε τα γκαρσόνια τους; Να είμαστε κάτι σαν φιλοξενούμενοι στο σπίτι μας και σαν φυλακισμένοι σε παράδεισο…

«Λάτρης» της δραχμής και ο Σόρος;;!!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Ακόμα και ο ανθέλληνας αρχικερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος με συνέντευξη του στο Spiegel κρίνει αναγκαία την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, σέρνοντας το χορό για την επικοινωνιακή αποδαιμονοποίηση της ταπεινής και τόσο συκοφαντημένης δραχμούλας, έναντι του πολυδιαφημισμένου και εν τέλει «υπερτιμημένου» απ’ όλες τις πλευρές ευρώ…

Τις «καλές προθέσεις» του Τζορτζ Σόρος ΔΕΝ είναι να τις εμπιστεύεται κανείς, άλλωστε μιλάμε για τον βασικό χρηματοδότη της «Σκοπιανής προπαγάνδας», καθώς και τον άνθρωπο «γκουρού» και βασικό εκφραστή, της λεγόμενης παγκόσμιας κυβέρνησης των αγορών…

Καταρχήν δεν πιστεύει κανείς ότι ο Σόρος κοιμάται και ξυπνά έχοντας πάντα στον νου του πώς θα «σωθεί» η Ελλάδα…

Οι «πολέμιοι» της δραχμής επιχειρηματολογούν ως εξής: Αν η λαοπρόβλητη κυβέρνηση του Γ.Α.Π κάνει αυτό το «απονενοημένο διάβημα», δηλαδή επιστρέψει η χώρα στη δραχμούλα, η χαρά των Σόρος όλης της γης θα είναι μεγάλη όχι γιατί «θα σωθεί» η Ελλάδα, αλλά γιατί το Ευρώ θα συνεχίσει να γίνεται όλο και πιο ακριβό καθιστώντας τις εξαγωγές των υπολοίπων χωρών (εκτός Ευρωζώνης) πιο φθηνές και τα ελλείμματα των χωρών της Ευρωζώνης ακόμα μεγαλύτερα… Κανείς από τους κερδοσκόπους δεν θέλει να μειωθεί η ισοτιμία του Ευρώ προς τα περισσότερα νομίσματα…Αυτός είναι ο σκοπός τους και η ταραχή που φέρνει στις ισοτιμίες η κατάσταση των P.I.I.G.S τους χαλάει την «σούπα»… Στην ουσία η παρουσία των P.I.I.G.S στην Ευρωζώνη, κάνει κακό στην Αμερικανική και Βρετανική οικονομία, οι οποίες θα προσπαθήσουν να ανακάμψουν σε βάρος του Ευρώ…

Από την άλλη τι θα γίνει πραγματικά αν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή; Προφανώς και η Ελλάδα δεν θα πάει 50 χρόνια πίσω όπως λένε όλοι. Η Ελληνική οικονομία «ζούσε» και πριν την ένταξη στο ακριβό ευρώ. Είχε ισχυρή οικονομία, ισχυρότατες διεθνείς σχέσεις και μάλιστα καλύτερες από τις σημερινές, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες.

Τα οικονομικά αποτελέσματα την εποχή της δραχμής ήταν πολύ καλύτερα από τα σημερινά… Και μην μου πείτε ότι είχαμε πιο χριστή διαχείριση… Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από την εποχή «Τσοβόλα δώστα όλα» και ύστερα, οι Ελληνικές κυβερνήσεις επέβαλαν μέτρα λιτότητας… Η διαχείριση από το πολιτικοεπιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας του κρατικού χρήματος ήταν πάντα το ίδιο «διεφθαρμένη» και πάντοτε εις βάρος του ελληνικού λαού και της πραγματικής οικονομίας…

Ωστόσο επί δραχμούλας το εξωτερικό έλλειμμα της χώρας ποτέ δεν έφτασε στα ύψη που βρέθηκε επί ευρώ. Μάλλον όσοι είχαν συναλλαγές με την χώρα δεν ενδιαφερόντουσαν για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το νόμισμα της…

Σύμφωνα με σοβαρούς οικονομολόγους όπως ο Δημήτρης Καζάκης και όχι οικονομολόγους παπαγαλάκια του εγχώριου κατεστημένου, «επί δραχμής» παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του Ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.

Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.

Αυτές είναι οι δύο απόψεις… Διαλέγετε και παίρνετε… Προσωπικά πιστεύω ότι η οικονομία της Ελλάδας, όχι μόνο δεν είναι η χειρότερη στην Ευρωζώνη, το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα της είναι απείρως πιο μικρό και ελεγχόμενο σε σχέση με άλλες οικονομίες εντός κι εκτός Ευρωζώνης… Απ’ ότι φαίνεται μας στοχοποίησαν για συγκεκριμένους λόγους, (με την ευγενική αρωγή της κυβέρνησης του ΓΑΠ), οι οποίοι είχαν σχέση με γεωστρατηγικούς λόγους (πετρέλαια, ορυκτό πλούτο, συμφωνίες Καραμανλή με Ρώσους και Κινέζους) και τώρα που πήραν ότι ήθελαν, βάζουν στο μάτι άλλα «θύματα»…

Νέος Μητσοτάκης ο Παπανδρέου!!!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες και όποιος σκάβει τον λάκκο του διπλανού του νομοτελειακά πέφτει μέσα, λέει ο θυμόσοφος λαός μας, που διαχρονικά δικαιώνεται μέχρι κεραίας στα σοφά λαϊκά ρητά του. Η κυβέρνηση Παπανδρέου ενόψει των πρόωρων εκλογών του Φθινοπώρου και φοβούμενη εκλογική πανωλεθρία, ενδεχόμενο που θα «απονομιμοποιήσει» τις μοιραίες για τον τόπο επιλογές της, αποφάσισε να πολώσει το κλίμα ενάντια στην αξιωματική αντιπολίτευση με πρωτοστάτη ποιον άλλο; Μα φυσικά τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών τον Θόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος χαρακτήρισε Σαμαρά και Μιχελάκη «ιεραπόστολους της μιζέριας» και ύψωσε το λάβαρο της Πασοκικής επανάστασης ενόψει Φθινοπώρου...

Η συγκεκριμένη απόφαση της ομάδας Παπανδρέου που διαχειρίζεται «τα του τόπου», (το όλον ΠΑΣΟΚ δεν ερωτάται καν), για πόλωση του κλίματος, με ζητούμενο να επιτευχθεί η όποια συσπείρωση, παραπέμπει στην εποχή του «βρώμικου 89’», όπως χαρακτηριστικά είχε βαπτίσει το κυβερνών κόμμα, την εποχή διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Το μόνο που λείπει σε σχέση με τότε είναι το Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο φαίνεται ν’ αποτελεί «κακή ανάμνηση» για το πολιτικό κατεστημένο, παρόλο που έχουν συντρέξει στο παρελθόν πολύ σοβαρότεροι λόγοι και απείρως πιο ζημιογόνοι για την χώρα, τα τελευταία 20 χρόνια, για επανασύσταση του. Οι κοινοβουλευτικές επιτροπές «συγκάλυψης» είναι απ’ ότι φαίνεται προτιμητέες…

Οι υποθέσεις του Χρηματιστηρίου και της SIEMENS ήταν σαφέστατα πιο «βρώμικες» και πιο ζημιογόνες για την κοινωνία, απ’ ότι το «σκάνδαλο Κοσκωτά». Σκάνδαλο Βατοπεδίου, για μένα δεν υφίσταται… Ωστόσο το κλίμα συναίνεσης που επέβαλαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή, στο όνομα της ανάπτυξης της χώρας, άσχετα με τα τραγικά αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε, δεν οδήγησαν κανένα πολιτικό πρόσωπο στην αίθουσα του Ειδικού δικαστηρίου και δεν δημιούργησαν κλίμα πόλωσης και διχασμού στον Ελληνικό λαό.

Σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου με μόνους συμμάχους, τους δανειστές μας, τα ΜΜΕ των βαρόνων, μια μικρή ομάδα δευτεροκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ (Ραγκούσης, Δρούτσας, Πεταλωτής κλπ) στα οποία παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας και φυσικά τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αποφάσισε να «φτιάξει» το δικό του 1989… Προφανής στόχος; Η συσπείρωση των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος του, ενόψει της λαίλαπας που έρχεται (για το ΜΠΑΤΣΟΚ και το ΜΠΑΦΟΚ, όχι για το κανονικό ΠΑΣΟΚ)…

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα; Ο Μητσοτάκης έφυγε στα 3 χρόνια και δεν ξαναγύρισε ΠΟΤΕ… Ο Παπανδρέου προβλέπεται να φύγει πολύ πιο γρήγορα…

Ο Ερντογάν βρυχάται και οι Παπανδρέου-Χριστόφιας κοιτάζουν…

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι… Είδατε τις ζεϊμπεκιές του «κουμπάρου» μας του Ερντογάν στην Κύπρο; Με ανακοίνωση του το τουρκικό ΥΠΕΞ προειδοποίησε την Κυπριακή Δημοκρατία και τις εταιρείες που εμπλέκονται στις έρευνες για φυσικό αέριο ότι οι σχετικές άδειες που έχουν βγει είναι άκυρες γιατί ο υποθαλάσσιος πλούτος «ανήκει σε όλο το νησί».

Δεν είναι χαζοί οι Τούρκοι… Βλέποντας την Ελλάδα να έχει πέσει στο καναβάτσο από την βαθιά οικονομική ύφεση, πιστεύουν – και έχουν δίκιο – ότι είναι εποχή να κερδίσουν κάτι παραπάνω, απ’ αυτό που πραγματικά δικαιούνται… Είθισται οι διπλωματικές και πολιτικές ισορροπίες να επηρεάζονται απόλυτα από τις οικονομικές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι χώρες… Όταν πας σε μια διαπραγμάτευση με τσακισμένη την οικονομία σου, είναι σαφές ότι έχεις λιγότερα διαπραγματευτικά όπλα.

Οι Τούρκοι θέλουν να βάλουν την μπότα τους στα πετρέλαια του Αιγαίου και της Κύπρου. Αυτό είναι γνωστό… Κι αν με την Ελλάδα έχουν καταφέρει να επηρεάζουν τις εξελίξεις, λόγω την οικονομικής κρίσης και της ενδοτικότητας που χαρακτηρίζει την παρούσα κυβέρνηση, στην Κύπρο είναι κάπως πιο περιπλεγμένα τα πράγματα, διότι εκεί «εμπλέκεται» και το ισχυρό Ισραήλ…

Να θυμίσω την συμφωνία για τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ, καθώς και το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Λιβάνου έχει καταγγείλει στον ΟΗΕ την συγκεκριμένη συμφωνία, με το πρόσχημα ότι αποτελεί παραβίαση της κυριαρχίας και των οικονομικών συμφερόντων του Λιβάνου και απειλή για την ασφάλεια στην περιοχή!!!

Είναι γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ και ευκόλως κατανοητό και από τον πιο άπειρο πολιτικό συντάκτη, ότι η συγκεκριμένη κίνηση της Βηρυτού υποκινήθηκε από την Άγκυρα, με στόχο να καθυστερήσει όσο μπορεί τις συμφωνίες Κύπρου-Ισραήλ…

Είναι επίσης σαφές ότι οι Τούρκοι θα δημιουργήσουν και «θερμά επεισόδια», είτε στο Αιγαίο, είτε στην Κύπρο, με στόχο να βάλουν «νέα δεδομένα», πάντα προς όφελος τους, στις επικείμενες διαπραγματεύσεις… Κατά την ταπεινή μου άποψη, τόσο η κυβέρνηση Παπανδρέου, όσο και εκείνη του κ. Χριστόφια, δεν έχουν ούτε το πολιτικό σθένος, ούτε την απαραίτητη «εθνική συνείδηση», για να διαχειριστούν τόσο σημαντικά ζητήματα… Είναι δύο κυβερνήσεις που πλέον δεν έχουν καμία λαϊκή απήχηση και καμία πολιτική ή λαϊκή συναίνεση για να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους… Παπανδρέου και Χριστόφιας είναι δύο πολιτικοί αρχηγοί που «μετρήθηκαν, ζυγίστηκαν και βρέθηκαν λιποβαρείς σε μέτρα και σταθμά»

Καπνίστε ότι θέλετε αρκεί να μην σκέφτεστε!!!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Ποινικοποιούνται τα blogs, απελευθερώνονται τα ναρκωτικά… Καπνίστε ότι θέλετε αρκεί να μην σκέφτεστε!!! Αυτό μας λέει η κυβέρνηση και εμείς σαν καλοί και νομοταγείς πολίτες καλούμαστε να το εφαρμόσουμε στην πράξη… Προφανώς το Υπουργείο Δικαιοσύνης κρίνει ότι η ελεύθερη ενημέρωση και η διακίνηση ιδεών στα blogs είναι πιο επικίνδυνα από το χασίς, γι’ αυτό και αποφάσισε την πλήρη αποποινικοποίηση για πρώτη φορά στην Ελλάδα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών! Διατηρείται εντούτοις, αλλά μειωμένο, σε.... βαθμό πταίσματος, το αξιόποινο της προμήθειας και της κατοχής ναρκωτικών και της καλλιέργειας φυτών κάνναβης, σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται για την αποκλειστική χρήση του δράστη, λόγω της έστω και μικρής επικινδυνότητας που ενέχουν για τρίτους, αλλά και προκειμένου να διευκολυνθεί η ελεγκτική δραστηριότητα των αρχών για τη διερεύνηση σοβαρότερων εγκλημάτων.

Δηλαδή όποιος θα καλλιεργεί χασίς για προσωπική του χρήση θα κινδυνεύει με «φυλάκιση» μερικών ημερών ή λίγων (μέχρι 3) μηνών!

Αυτά προβλέπει νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατατέθηκε στη Βουλή.

Η καλή μας κυβέρνηση μπορεί να θέλει να «έχει βάλει» στο στόχαστρο την ελεύθερη έκφραση των «μη ελεγχόμενων» blogs και να προσπαθεί να την «λογοκρίνει», ωστόσο μας επιτρέπει να το … ρίξουμε στα ναρκωτικά, για να μην έχουμε παράπονο!

Επειδή θέλω να είμαι απόλυτα αντικειμενικός, γνωρίζοντας από κοντά τα «προβλήματα» που αντιμετωπίζουν οι χρήστες χασίς, θα πω ότι θεωρητικά είναι ένα σωστό μέτρο. Η αποποινικοποίηση, ενδεχομένως σε μερικά χρόνια να βοηθήσει δραστικά στην μείωση της χρήσης του, άρα και στην δραστική μείωση του «κύκλου εργασιών» που κινείται γύρω από τα ναρκωτικά, ο οποίος αυτή την στιγμή που γράφουμε κατέχει το συντριπτικό ποσοστό σε οικονομικά μεγέθη, των συναλλαγών μαύρου χρήματος στην χώρα μας και όχι μόνο…

Δεν έχω ένσταση για το πόσο αποτελεσματικό μπορεί ν’ αποδειχτεί το μέτρο στην Ελληνική κοινωνία, ούτε να αναλύσω, το πόσο αποτελεσματικό αποδείχτηκε στην Ολλανδία για παράδειγμα… Μπορεί το Άμστερνταμ να θεωρείται ο καλύτερος τουριστικός προορισμός για ναρκομανείς και να έχει αναπτύξει μέσω αυτού την οικονομία του, ωστόσο τέτοιου είδους σκέψεις και σχεδιασμοί είναι πολύ μακροπρόθεσμοι, για να τους αναπτύξουμε στην παρούσα φάση…

Έχω ένσταση και φοβάμαι πάρα πολύ τις δομές του Ελληνικού κράτους. Όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει μεγάλο παραϊατροδικαστικό κύκλωμα, (ιδιώτες ιατροδικαστές), το οποίο «συνηθίζει» με μια απλή ιατροδικαστική έκθεση, να «βαπτίζει» τους μεγαλέμπορους, σε χρήστες… Αυτό το κύκλωμα σε συνδυασμό με το παραδικαστικό κύκλωμα, το οποίο ουδείς πιστεύει ότι εξαρθρώθηκε εξ’ ολοκλήρου, δημιούργησαν στο παρελθόν, ένα εκρηκτικό μίγμα διαφθοράς, το οποίο άφηνε ελεύθερους πολλούς «ευυπόληπτους» μεγαλέμπορους ναρκωτικών και έχωνε στη στενή, τα βαποράκια και τους χρήστες. Με το νέο νόμο «άρεται» αυτή η αδικία και πλέον όλοι θα κυκλοφορούν ελεύθεροι να ντουμανιάζουν την «ωραία ατμόσφαιρα» της Ελλάδας του 2011. Σημασία έχει να μην σκέφτονται…

Ευτυχώς που ζούμε στο 2011

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Μόνο σε πολιτικές ευθύνες κατέληξε η έκθεση της Επιτροπής της Βουλής που ασχολήθηκε με τις συμβάσεις των υποβρυχίων. Κατ’ αυτό τον τρόπο είχαμε τίτλους τέλους από το ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά και για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, όπως βέβαια και για το μέγα σκάνδαλο της Siemens…

Απ’ ότι φαίνεται αυτές οι Επιτροπές της Βουλής φτιάχνονται μόνο για να συγκαλύπτουν τα όποια «σκάνδαλα» πολιτικών έρχονται στη δημοσιότητα για επικοινωνιακούς λόγους συνήθως και βέβαια για να αυξάνουν τις αμοιβές των συμμετεχόντων κοινοβουλευτικών…. Αυτό που πλέον έχει διατρανωθεί και έχει γίνει συνείδηση στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι ότι στο τέλος «κουκουλώνονται» όλα, όπως γίνεται πάντα, γι’ αυτό το λόγο άλλωστε τα πολιτικά κόμματα της Βουλής αδυνατούν στην ολότητα τους να προσφέρουν στο ελάσσων ν’ αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και εμπιστοσύνης…

Οι σκιές που μένουν καθημερινά για τις υπό σκιά «επιχειρηματικές συναλλαγές» των κομμάτων – μικρών και μεγάλων – με τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα, έχουν δημιουργήσει ένα το γνωστό κλίμα νοσηρότητας και πλήρους απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, σε σημείο που πολλοί να τα χαρακτηρίζουν σαν σύγχρονες Ανώνυμες Εταιρείες πολιτικού χαρακτήρα…

Η κυβέρνηση Καραμανλή παρόλο που είχε ξεκινήσεις με εμφανές ηθικό πλεονέκτημα «κατάφερε» σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να «εξομοιωθεί» με το «παλιό καλό» ΠΑΣΟΚ, των σκανδάλων, της διαφθοράς και της αναξιοπιστίας. Κανείς δεν θα ξεχάσεις τις κορώνες του πρώην πρωθυπουργού περί επανίδρυσης του κράτους, για την σύγκρουση με τους «5 νταβατζήδες» που δεν τον άφηναν να κυβερνήσει και άλλα τέτοια «όμορφα». Το ΠΑΣΟΚ απ’ την άλλη, παρά τις αρχικά φιλότιμες προσπάθειες του αρχηγού του, να μας πείσει ότι προτίθεται να κοντραριστεί με τα «επιχειρηματικά συμφέροντα», εντούτοις έπεσε στη δίνη του «μνημονίου» και του «μεσοπρόθεσμου» και σφιχταγκαλιάστηκε με τους βαρόνους των ΜΜΕ, ώστε να αποκτήσει «επικοινωνιακή ασπίδα» απέναντι στην κοινωνική οργή…

Τα κόμματα της Αριστεράς, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν κατηγορηθεί για κάτω από το τραπέζι συναλλαγές με τα κόμματα εξουσίας και με επιχειρηματικά συμφέροντα (υπόθεση Γερμανός και υπόθεση διπλής ανάπλασης στον Βοτανικό), χωρίς βέβαια να έχει αποδειχτεί κάτι, ωστόσο δεν είναι λίγοι μου μειδιούν στην επαναστατική ρητορική τους, όταν την ίδια στιγμή εισπράττουν τεράστια ποσά από την κρατική επιχορήγηση. Τέλος ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, παρόλο που δεν έχει κατηγορηθεί για σχέσεις με επιχειρηματίες, εντούτοις οι συνεχείς πολιτικοί και επικοινωνιακοί ακροβατισμοί του αρχηγού του, δίνουν το επιχείρημα στους πολιτικούς του αντιπάλους, ότι δεν έχει ουσιαστικές ιδεολογικές και πολικές σταθερές και πως το κίνητρο γι’ αυτές είναι εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα … Για την κ. Μπακογιάννη δεν έχω να γράψω πολλά… Άλλωστε η οικογένεια Μητσοτάκη ανέκαθεν διακρινόταν για τις πολύ «χαλαρές» σχέσεις που είχε με επιχειρηματίες…

Όλ’ αυτά έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο το πολιτικό μας σύστημα, που σε συνδυασμό με την κάκιστη συγκυρία, όσον αφορά τα οικονομικά της χώρας, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μίγμα, το οποίο κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει την στιγμή που μιλάμε, που μπορεί να οδηγήσει… Αν ζούσαμε στις δεκαετίες του 50 και του 60, θα λέγαμε ότι όλ’ αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε μια νέα Χούντα… Ευτυχώς για όλους μας που ζούμε στο 2011…

Ποινικοποιούνται τα blogs, απελευθερώνονται τα “ ελαφρά” ναρκωτικά…

Καπνίστε ότι θέλετε αρκεί να μην σκέφτεστε!!!

Προφανώς το Υπουργείο Δικαιοσύνης κρίνει ότι η ελεύθερη ενημέρωση και η διακίνηση ιδεών στα blogs είναι πιο επικίνδυνα από το χασίς…
Αποποινικοποιείται πλήρως για πρώτη φορά η χρήση ναρκωτικών ουσιών! Διατηρείται εντούτοις, αλλά μειωμένο, σε....
βαθμό πταίσματος, το αξιόποινο της προμήθειας και της κατοχής ναρκωτικών και της καλλιέργειας φυτών κάνναβης, σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται για την αποκλειστική χρήση του δράστη, λόγω της έστω και μικρής επικινδυνότητας που ενέχουν για τρίτους, αλλά και προκειμένου να διευκολυνθεί η ελεγκτική δραστηριότητα των αρχών για τη διερεύνηση σοβαρότερων εγκλημάτων.

Δηλαδή όποιος θα καλλιεργεί χασίς για προσωπική του χρήση θα κινδυνεύει με “ φυλάκιση” μερικών ημερών ή λίγων (μέχρι 3) μηνών!

Αυτά προβλέπει νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατατέθηκε στη Βουλή.

Τουλάχιστον μας επιτρέπουν να το … ρίξουμε στα ναρκωτικά!


http://filologos10.wordpress.com/

Το φρούτο όταν ωριμάζει..., σαπίζει!

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Επειδή κάποιοι απορούν γιατί η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά δεν ασκεί τόσο σκληρή αντιπολίτευση όσο θα έπρεπε και θα μπορούσε, αφού έχει την ευκαιρία να βρίσκει απέναντι της μια κυβέρνηση, η οποία και πολιτικά και επικοινωνιακά δεν μπορεί να σταθεί, νομίζω ότι η απάντηση είναι πολύ εύκολη και αναδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα τα τελευταία 37 χρόνια, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου κύκλου της μεταπολίτευσης.

Οι «επικοινωνιολόγοι» της κάθε εποχής, συνηθίζουν να οδηγούν τους αρχηγούς των κομμάτων εξουσίας όταν αυτά βρίσκονται στην αντιπολίτευση, σε μια επικοινωνιακή στρατηγική ήπιων τόνων, η οποία δεν θα δημιουργεί πολιτικές υποχρεώσεις την επόμενη μέρα, όταν δηλαδή τα κόμματα αναλαμβάνουν την εξουσία.

Αυτή η στρατηγική είναι η περιβόητη στρατηγική του «ώριμου φρούτου».

Για μένα κανένα ΠΑΣΟΚ το 2009 και κανένας πρώην Γιωργάκης και νυν ΓΑΠ, ήρθαν στην εξουσία, επειδή έκαναν κάποια «διαφορετική» πρόταση για τον τόπο ή επέδειξαν κάποια σπουδαία επικοινωνιακή στρατηγική…

Η στρατηγική του ώριμου φρούτου, στην «μπανανία» των νταβατζήδων, πείτε την και Ελλάδα, αποθεώθηκε γι ακόμα μία φορά… Είναι ολοφάνερο ότι στην ουσία ο λαός δεν ψήφισε Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ… Απλά αποδοκίμασε Καραμανλή και ΝΔ…

Το ίδιο είχε γίνει και το 2004, το ίδιο είχε γίνει και το 1993 όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπεσε μετά από 3 μόλις χρόνια διακυβέρνησης… Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον ηγέτες… Δεν υπάρχουν πλέον καν αρκούντως ευφυείς πολιτικοί…

Παρωχημένοι μέσα στον γυάλινο κόσμο της ευδαιμονίας τους, δεν μπορούν ν’ αφουγκραστούν τις εξελίξεις της εποχής… Δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν την κοινωνία του διαδικτύου, της κοινωνικής δικτύωσης και της νεολαίας που σκέφτεται σε πολύ περισσότερες στροφές…

Η στρατηγική του ώριμου φρούτου είναι μια πολύ αποκρουστική στρατηγική στα δικά μου μάτια… Είναι μια εντελώς απολίτικη συμπεριφορά που βολεύει, τα μεγάλα συμφέροντα να ποδηγετούν τις πολιτικές εξελίξεις και να οδηγούν τα πράγματα εκεί που θέλουν…

Μονόδρομος για τους «επενδυτές» ο εργασιακός μεσαίωνας

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Είναι σαφές ότι τα έκτακτα μέτρα που παίρνει κάθε μήνα πλέον η κυβέρνηση θα τα πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι εύκολοι στόχοι δηλαδή, την στιγμή μάλιστα που οι κερδοσκόποι συνεχίζουν ανενόχλητοι να απομυζούν τα υπολείμματα του λαϊκού εισοδήματος.

Παράλληλα οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ανύπαρκτοι, οι τιμές βασικών καταναλωτικών αγαθών και καυσίμων αυξάνονται και η κυβέρνηση μας πληροφορεί, «περίλυπη», ότι η ανεργία ανεβαίνει ακάθεκτη…

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι περισσότεροι είναι ότι η λύση της «Τρόικας», που κάποιοι ανόητοι παπαγάλιζαν ότι είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, όλους αυτούς τους μήνες υποκρύπτει κάποια πράγματα που κανείς δεν έχει την τόλμη να τα πει στον Ελληνικό λαό.

Από την στιγμή που η Τρόικα «ανέλαβε» την ευθύνη για την διάσωση της Ελλάδος, είναι δεδομένο ότι θα έχουμε απελευθέρωση των απολύσεων, κάποια στιγμή ακόμα και πάγωμα των πληρωμών, άμεση και δραματική μείωση του ΑΕΠ, τριπλασιασμό των δεικτών της ανεργίας…

Η Τρόικα δεν ήταν λύση και το γνώριζαν από την αρχή αυτό στην κυβέρνηση, συνυπολογίζοντας πάντα την ψυχοσύνθεση και την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα… Η Τρόικα δεν ήταν φάρμακο… Είναι φαρμάκι και εφιάλτης για τον κόσμο της εργασίας…

Ήταν η ταφόπλακα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, αφού μέσω της ύφεσης, επέρχεται κατάρρευση των μικρομεσαίων, ενώ με τα σημερινά δεδομένα θεωρείται σχεδόν σίγουρη η κατάρρευση των συστημάτων Υγείας και Παιδείας…

Είναι σαφές πλέον και στους πιο αδαείς ότι η κρίση είναι τεχνητή και έχει σαν στόχο ν’ αλλάξει μια για πάντα τις εργασιακές σχέσεις παγκοσμίως… Σε μια εποχή που το χρήμα, αρχίζει να απαξιώνεται δραματικά, αφού όλοι χρωστάνε σε όλους, θα λέγαμε πως τέτοιου είδους τεχνητές κρίσεις διαμορφώνουν νέα δεδομένα στις κοινωνίες…

Οι κρίσεις περνούν, αλλά τα μέτρα μένουν συνήθως, ωστόσο κι επειδή είναι πολύ δύσκολο πλέον να γίνει κάποιος μεγάλος πόλεμος, αφού τις ΗΠΑ τις κυβερνούν οι «ειρηνόφιλοι» Δημοκρατικοί, οι οποίοι συνήθως προσπαθούν να επιβάλλουν την παγκόσμια κυριαρχία τους, μέσω των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που ελέγχουν στην συντριπτική του πλειοψηφία (οι ρεπουμπλικάνοι ελέγχουν τα πετρέλαια και τα όπλα), θα πρέπει γίνει κάτι ώστε να δημιουργηθεί η «απαραίτητη» επαναρρύθμιση των κοινωνιών…

Αυτό το κάτι που «πρέπει» να γίνει είναι αυτό που βιώνουμε και βρίσκεται ακόμα στην αρχή του… Αλλάζουν τα πάντα φίλοι μου… Και δυστυχώς προς το χειρότερο, με βάση τα όσα είχαμε συνηθίσει…