ΑΠΟΚΥΗΜΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ «το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη...»

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Οι εκλογές της 6^ης Μαΐου, πολύ δε περισσότερο εκείνες της 17^ης Ιουνίου στην Ελλάδα σηματοδότησαν και θα σηματοδοτήσουν μια σειρά από ραγδαίες εξελίξεις στη χώρα, αλλά και την Ε.Ε. συνολικά… Οι γνωστοί συστημικοί εκβιαστές μίλησαν για «ακυβερνησία», χάος, «κίνδυνο εξόδου από το ευρώ», για «ένα θολό σύννεφο πάνω από την Ευρώπη». Κι εγώ ο άμοιρος, αναρωτιέμαι αν όλ’ αυτά και πλειάδα άλλων χειρότερων μαντάτων έστειλαν οι «ανελέητοι» Έλληνες ψηφοφόροι; Κάπως έτσι επιχειρεί να τα παρουσιάσει μερίδα αναλυτών και εντύπων της γερασμένης Ευρώπης, οι απόγονοι εκείνων που ανέκραζαν πριν από ενάμισι αιώνα, για το «φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη...»

Πέρα και πίσω από τις κραυγές, βασικός στόχος των οποίων είναι η τρομοκράτηση και κατά συνέπεια η «επιστροφή στο μαντρί του δικομματισμού» τριών και πλέον εκ. ψηφοφόρων, γίνεται ολοφάνερο ένα πράγμα. Οι Έλληνες δεν επιθυμούν να στηρίξουν μια πολιτική που τους έφερε 40 χρόνια πίσω. ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ με τον πιο σαφή και απόλυτα δημοκρατικό τρόπο. Πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων εκείνους που από Έλληνες πολιτικοί, μετατράπηκαν σε τοπ μάνατζερ των διεθνών τραπεζικών κύκλων και της επίμονης προσπάθειας της ομάδας Μέρκελ, για τον βίαιο εκγερμανισμό της Ευρώπης.

«Πρέπει να συνεχιστεί η σκληρή λιτότητα, τα μεγάλα κόμματα τιμωρήθηκαν αλλά οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να ελπίζουν σε ανακούφιση», γράφει το περιοδικό Stern, και από την άλλη όχθη του Ατλαντικού ο εκ των κορυφαίων οίκων του παρασιτισμού, η Goldman Sachs, μιλά για τη δημιουργία πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, «αντιθέτου με τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει».

Μα ποιές είναι οι αποφάσεις που «πρέπει» να λάβει ; Καμιά... Αυτές έχουν ληφθεί από τη δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου και ο «νονός» της πολιτικής της δημοσιονομικής προσαρμογής, γερμανός υπουργός οικονομικών Σόιμπλε, ξεκαθάρισε πως η Ελλάδα θα υποστεί συνέπειες αν αποκλίνει ελάχιστα από τις δεσμεύσεις της! Δηλαδή κάντε εκλογές, κάντε ότι θέλετε αλλά σας έχουμε δέσει χειροπόδαρα και σας πάμε ως πρόβατα επί σφαγή. Το κάναμε με τα χέρια των «δικών σας «πολιτικών, με καθαρά «δημοκρατικό» τρόπο. Μόλις είχατε εκλέξει τον Παπανδρέου, περάσαμε το πρώτο μνημόνιο, σας κόψαμε ότι μπορέσαμε, απομονώσαμε και Ρώσους και Κινέζους που ήθελαν να μας χαλάσουν τη σούπα προσφέροντας, τα κάναμε μαντάρα και προωθήσαμε το δεύτερο μνημόνιο. Μας πήρατε χαμπάρι, αντιδράσατε, διέρρευσαν κάποιοι από το κυβερνητικό σχήμα, αλλά, τέλος πάντων, βρήκαμε το Σαμαρά, αντιμνημονιακό «του γλυκού νερού, το περάσαμε και αυτό. Είπαμε να βρει διέξοδο η οργή και αντίθεση σας, στις εκλογές, αλλά όχι και να θεωρείτε ότι υπάρχει δυνατότητα να ξεφύγετε από το «κεφαλοκλείδωμα».

Πέρα από κάθε ακρότητα για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να δικαιούται μια κοινωνία, οι εκλογές στην Ελλάδα οι οποίες συνέπεσαν με το δεύτερο γύρο των προεδρικών στη Γαλλία, την εκλογή του Ολάντ, εκφραστή της πολιτικής οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, αφού σε αυτόν ανήκει η φράση πως η λιτότητα οδηγεί στην ύφεση και όχι στην ανάπτυξη, ένας μετά τον άλλον, οικονομικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες αναγνωρίζουν πως στην Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρωζώνης «οι λαοί έφθασαν στα όρια αντοχής με την εφαρμογή της πολιτικής δημοσιονομικής προσαρμογής».