Οι Σκιές του φόβου δεν μπορούν να μιλήσουν

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Κάποιοι ζητούν ψήφο με το … πιστόλι στον κρόταφο των πολιτών. Όταν θέτουν το δίλημμα «ή με ψηφίζεις ή πεθαίνεις» , δεν σκέπτονται πως η αποκάλυψη των πραγματικών δεδομένων γίνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς και εκθέτει τους εκβιαστές. Διότι είναι σαφές πως αν οδηγήσουν – οι Γερμανοί- την Ισπανία στην κατάρρευση, η Ευρωζώνη θα αποτελέσει παρελθόν.  Οπότε οι υποτακτικοί του Ευρώ, θα μείνουν… χωρίς θρησκεία…

Από την άλλη το «φαινόμενο Τσίπρας» καλεί στην ουσία την κοινωνία να προετοιμαστεί για τις όποιες εξελίξεις. Προτείνει λύσεις… Δίνει μια κάποια ελπίδα. Είναι λοιπόν προφανές κι αυτονόητο πως κερδίζει, ήδη, αυτούς που εμπορεύονται, απροκάλυπτα,  το φόβο. Και προσέξτε: Δεν λέει ούτε μη εφαρμόσιμα πράγματα, ούτε αυτά που διακοινώνει είναι όλα ευχάριστα.

Μόνο… παραλήπτη αλλάζει η δυσαρέσκεια και μετακομίζει στους εφιάλτες των εχόντων – καιρός ήταν … Είναι, επιτέλους η στιγμή να ανασάνει η κοινωνία, τον αέρα της οποίας έκοβαν ως τώρα αυτοί που ήθελαν εκτός από μεγάλοι επιχειρηματίες να είναι και διαχειριστές του… γκουβέρνου… Τελειώνουν – ή πρέπει να τελειώσουν – αυτά … Ένα μνημόνιο που πέθανε, έχει ήδη ακυρωθεί από τα πράγματα. Άρα ο Τσίπρας δεν λέει ψέματα  πως μπορεί να το ακυρώσει… Οι τράπεζες που έχουν ήδη κρατικοποιηθεί – μια και τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης είναι κρατικό χρήμα- δεν μπορεί παρά να πρέπει να περάσουν στα χέρια του Ελληνικού Δημοσίου. Ο Τσίπρας δίνει λύση όταν λέει πως θα οδηγήσουμε αυτά τα λεφτά σε δημόσιες επενδύσεις αντί σε ομόλογα του… Καζακστάν !

Κι ο Σαμαράς το ξέρει πως αυτή είναι η λύση. Για αυτό και δεν έχει άλλο όπλο παρά τον εκβιασμό στα χέρια του – τα τρεμάμενα χέρια του. Γνωρίζει και κάτι άλλο : Πως χάνει, διότι οι πολίτες προτιμούν να ψηφίσουν σα θαρραλέοι παρά σαν μοιραίοι κι άβουλοι… Για αυτό προτιμούν την ελπίδα της Αριστεράς από το εμπόριο πανικού, που διακινείται από σκιές οι οποίες – φυσικά – και δεν τόλμησαν το ντιμπέιτ…

Δεν μιλούν οι Σκιές άλλωστε…