Η πρώτη αναμέτρηση Σαμαρά με τη διαπλοκή

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Η επιλογή του Αντώνη Σαμαρά να τοποθετήσει τον κ. Στουρνάρα στη θέση του υπουργού Οικονομικών, μετά την άρνηση του πολιτικά – και όχι μόνο ομογάλακτου του – κ. Ράπανου, αποδεικνύει στα μάτια μου, αυτό που λένε πολλοί μεταξύ σοβαρού κι αστείου, ότι στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ότι και να ψηφίσεις – τσάμπα κόπος – γιατί στο τέλος θα κυβερνήσει πάλι  το ΠΑΣΟΚ!!!

Η επιλογή Στουρνάρα φαινομενικά δείχνει ορθή σε σχέση με το πώς έχει διαμορφωθεί το διεθνές περιβάλλον απέναντι στη χώρα μας και την πρωτοφανή ψυχρότητα των διμερών σχέσεων της Αθήνας με το Βερολίνο, ωστόσο κατά την άποψη μου αποτελεί μεγάλη υπαναχώρηση του πρωθυπουργού απέναντι στη εγχώρια διαπλοκή, η οποία τις τελευταίες ημέρες έχει ξιφουλκίσει προσπαθώντας να ποδηγετήσει τον Αντώνη Σαμαρά και να τον φέρει στα μέτρα της…

Κατά τη διάρκεια των προσπαθειών σχηματισμού κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα οι διαπλεκόμενοι έβγαλαν τα μαχαίρια από τα θηκάρια τους, θέλοντας να επιτύχουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή Πασόκων στην συγκυβέρνηση και ιδιαίτερα στα Υπουργεία που αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις φιλέτα… Και μάλιστα όχι Πασόκων οποιασδήποτε διαλογής, αλλά από την «χρυσή εφεδρεία» των τεχνοκρατών του Σημίτη!!!

Είχαμε ένα απίθανο γαϊτανάκι άθλιων συμπεριφορών και φημών , οι οποίες  προέρχονται από τα ίδια κέντρα που προσπαθούν  εδώ και καιρό να κινήσουν υπόγεια πλέον τα νήματα της πολιτικής ζωής του τόπου. Δηλαδή, από τα κομματικά επιτελεία της Ιπποκράτους και εκεί… τριγύρω, κατά Αιόλου μεριά, όπου βρίσκεται εγκατεστημένο ακόμη το σύστημα Παπανδρέου. Ο Ελληνικός λαός τους έστειλε οριστικά σπίτι τους, ωστόσο οι συγκεκριμένοι άνθρωποι συνεχίζουν ακάθεκτοι να κάνουν τη «δουλειά τους», σαν ντίλερ επιχειρηματικών συμφερόντων…

Προσπαθεί με κάθε τρόπο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο να διατηρήσει το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» στη δημόσια διοίκηση, ώστε να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται οι προνομιακές σχέσεις των νταβατζήδων με το δημόσιο, το οποίο αποτελεί τον ένα και μοναδικό χρηματοδότη τους, την αγελάδα που αρμέγουν εδώ και 35 χρόνια…

Η ΝΔ στα χρόνια της μεταπολίτευσης, ιδιαίτερα μετά το 1981 ήταν ένα κόμμα, το οποίο είχε «σχέσεις οργής» με το κατεστημένο. Παρόλο που θεωρητικά είναι το κόμμα της αστικής τάξης, εντούτοις το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε στην πορεία πιο «εύκολο» στη συναλλαγή με το κατεστημένο, αποδεικνύοντας μια πρωτοφανή πλαστικότητα και ευελιξία, στις σχέσεις του με τους κατά καιρούς ισχυρούς. Όσες φορές μάλιστα βρέθηκε στην εξουσία η ΝΔ, δέχτηκε λυσσαλέο πόλεμο από τα ΜΜΕ των νταβατζήδων, αλλά και από εξωθεσμικά κέντρα που ανέκαθεν προτιμούσαν στην διακυβέρνηση της χώρας, «βουλιμικούς» με την εξουσία και το χρήμα… Ποιος δεν θα ξεχάσει τον πόλεμο που δέχτηκε ο Μητσοτάκης, επειδή αποτόλμησε να εξυγιάνει τη δημόσια διοίκηση. Ποιος δεν θα ξεχάσει τι έγινε με τον Καραμανλή, όταν αποφάσισε να πάει κόντρα στη διαπλοκή, με τον Βασικό Μέτοχο και αργότερα με τις συμφωνίες που πέτυχε με Ρωσία και Κίνα… Σήμερα ο Σαμαράς «απολαμβάνει» της ίδιας μεταχείρισης, ώστε να παραμείνει εκβιαστικά δέσμιος και όμηρος των συμφερόντων της διαπλοκής. Μπορεί να αλλάξει όλο αυτό το γαϊτανάκι της διαπλοκής που κατέστρεψε την χώρα; Φυσικά… Ο Αντώνης Σαμαράς θα πρέπει με κάθε κόστος να επιστρέψει στις γραμμές Καραμανλή και στα ενεργειακά και στον Βασικό Μέτοχο. Να τα βάλει στα ίσια με του Μπόμπολες και του Αλαφούζους. Δεν τους έχει καμία ανάγκη… Καμμένα χαρτιά είναι για την κοινωνία… Αν δεν το κάνει εκείνος θα χάσει…. Διότι θα το κάνει σίγουρα ο Αλέξης…