της ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ
Πρώτο βήμα:
Υποδεκαπλασιασμός των τιμών των αγαθών και υπηρεσιών.
Αν από τις τιμές αγαθών και υπηρεσιών κόψουμε ένα δεκαδικό, που
σημαίνει να τις μειώσουμε στο 1/10 της ονομαστικής τους αξίας (π.χ. ενοίκιο
600ευρώ = 60 ευρώ, μισθός 700 ευρώ = 70 ευρώ, ψωμί 80 λεπτά = 8 λεπτά
κ.ο.κ.) τότε θα απαιτείται το 1/10 της ποσότητας της νομισματικής
κυκλοφορίας που απαιτείται σήμερα.
Συνεπώς, εάν η ποσότητα των τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία (Μ)
ήταν στις 31.5.10, περίπου 21δις ευρώ, μας αρκεί μια ποσότητα
τραπεζογραμματίων ίση με το 1/10 των 21 δις = 2,1 δις ευρώ, για την
εξυπηρέτηση των παραπάνω αναγκών μας.
Η υπόλοιπη ποσότητα (21 - 2,1) 18,9 δις ευρώ, πολλαπλασιαζόμενη
επί την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος V =13,47 (V έτους 2007, τελευταία
ομαλή χρονιά, πριν την διεθνή οικονομική κρίση, λόγος που την παίρνουμε ως
υπόδειγμα) μας δίνει λογιστικό εισόδημα, ή συναλλαγματικά αποθέματα, ύψους
(Μ. V = 18,9 Χ 13,47) 255 δις ευρώ!
Αυτή η αφαίρεση πλούτου, ίση με τα 9/10 της σημερινής αγοραστικής μας
δύναμης, σε σύνολο οικονομίας, σε σχέση με το επίπεδο ζωής της ευρωζώνης,
μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε τα παραπάνω (λογιστικά υπολογιζόμενα)
συναλλαγματικά αποθέματα. Πώς θα προκύψουν στη πράξη? Θα προκύψουν από τις
Τράπεζες όπου τα στοιχεία των ισολογισμών τους (καταθέσεις - χορηγήσεις) θα
αποτιμηθούν και αυτά στο 1/10 της ονομαστικής τους αξίας.
Έτσι, ποσό κατάθεσης (και αντίστοιχης χορήγησης) π.χ. 50.000 ευρώ, θα
γίνει 5.000 ευρώ. Ο ίδιος χειρισμός θα γίνει και στην περίπτωση επανεισροής
καταθέσεων, από Έλληνες καταθέτες από το εξωτερικό. Η διαφορά 50.000 - 5.000
ευρώ θα οδεύσει στο θησαυροφυλάκιο της Τραπέζης της Ελλάδος. Εάν το ποσό που
θα συγκεντρωθεί, κατά τον παραπάνω τρόπο, υπολείπεται του λογιστικού ποσού
των 255 δις ευρώ, το υπολειπόμενο ποσό θα συμπληρωθεί από το εθνικό
Νομισματοκοπείο. Τις επιπτώσεις του μέτρου στις χρηματιστηριακές αξίες, τις
αφήνω στη κρίση σας καθώς απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις που δεν διαθέτω.
Υποψιάζομαι ωστόσο ότι οδηγεί στην απαξίωση του χρηματιστικού κεφαλαίου, με
την μεταφορά οικονομικής δύναμης από τις Τράπεζες στα συναλλαγματικά
αποθέματα του κράτους. (Καθόλου άσκημα!)
Η σημαντικότερη συνέπεια, ωστόσο, του υποδεκαπλασιασμού του γενικού
επιπέδου των τιμών (αγαθών και υπηρεσιών) θα είναι να καταστήσει την Ελλάδα
...Κίνα της Ευρώπης!
Λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας (κατώτατος μισθός 70 ευρώ) η Ελλάδα
θα μπορεί να ανταγωνιστεί ακόμα και το κόστος εργασίας στην Κίνα, όπου οι
μισθοί σήμερα κυμαίνονται σε αυτό το ύψος περίπου, αν συνυπολογίσουμε και το
κόστος των μεταφορικών, από την Κίνα στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά και την
τάση ανόδου του κόστους εργασίας και εκεί.
Στη ραγδαία όσο και αυτοδύναμη αναπτυξιακή πορεία της χώρας, σαν
επενδυτικού και τουριστικού προορισμού, προβλέπεται να συνεισφέρουν τα
μέγιστα και οι ανεπιθύμητοι σήμερα και διαβιούντες κάτω από απάνθρωπες
συνθήκες, μετανάστες, λύνοντας ένα ακόμα τεράστιο πρόβλημα της χώρας σε
κοινωνικό, οικονομικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. Ίσως και να εξελιχθεί σε
ατμομηχανή σε ολόκληρο το χώρο της Βαλκανικής, που θα οδηγήσει σε νέες
πολιτικές ανακατατάξεις, κάτω από ικανές πολιτικές ηγεσίες, εννοείται!
Μια πιθανή τάση ανόδου των τιμών, λόγω ανάπτυξης, δεν θα μπορεί να
απειλήσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων και του τουρισμού,
λόγω των τεράστιων περιθωρίων ανόδου τους, μέχρι και δεκαπλασιασμού τους, σε
σχέση με το επίπεδο της ΕΕ.
Εννοείται ότι απαιτείται η δημιουργία Τραπεζών λαϊκής βάσης που θα
αναλάβουν την αναπτυξιακή πορεία της χώρας, υποσκελίζοντας εκ των πραγμάτων
τις ιδιωτικές τράπεζες, σε περίπτωση αδυναμίας εθνικοποίησης των τελευταίων.
Δεύτερο βήμα:
Η υιοθέτηση ως εθνικού νομίσματος, του ελληνικού ευρώ, σε αναλογία
1ελλ. ευρώ = 1 ευρώ και επαναφορά των συναλλαγματικών ελέγχων που ίσχυαν
πριν από την ένταξή μας στην ΟΝΕ, για έλεγχο της ρευστότητας και την
περιφρούρηση της νομισματικής σταθερότητας.
Προτάσεις για το ελληνικό ευρώ: Το ελληνικό ευρώ και δίευρω
προτείνουμε να εκδοθεί σε μορφή χαρτονομίσματος, λόγω του δεκαπλασιασμού της
αξίας τους. Τα λεπτά θα είναι σε μέγεθος δραχμής, το εικοσάλεπτο σε μέγεθος
δίφραγκου και το πενηντάλεπτο σε μέγεθος τάλιρου. Τα χαρτονομίσματα των 5,
10 και 20 ευρώ, θα είναι τα ίδια με τα ευρώ εξωτερικού, μόνο που θα έχουν
ένα ευδιάκριτο γράμμα G, στο κέντρο του χαρτονομίσματος. Τα χαρτονομίσματα
αξίας άνω των 50 ευρώ θα αποσυρθούν από την κυκλοφορία (συναλλαγματικό
απόθεμα) διότι θα έχουν μεγάλη αγοραστική αξία, δυσανάλογη με το επίπεδο των
τιμών και των αμοιβών της χώρας
Το κράτος σε ρόλος διαιτητή της οικονομίας.
Το πρόβλημα της αύξησης των τιμών των εισαγωγών (παρά την διατήρηση
της ισοτιμίας του ελληνικού ευρώ με το ευρώ) θα αντιμετωπιστεί με τον
παρεμβατικό ρόλο του κράτους σε ρόλο διαιτητή μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου
τομέα της οικονομίας.
Έτσι, το ποσό του εισρέοντος συναλλάγματος που θα αντιστοιχεί σε
εισπράξεις πάνω από τις εγχώριες τιμές, θα αποδίδεται στο κράτος, που με τη
σειρά του θα χρηματοδοτεί τις ανάγκες σε συνάλλαγμα των κατοίκων της χώρας.
Π.χ. εάν ένα δωμάτιο ελληνικού ξενοδοχείου, κοστίζει 150 ευρώ και με τον
υποδεκαπλασιασμό των τιμών κοστίζει στην εγχώρια αγορά 15 ευρώ, εάν στον
αλλοδαπό τουρίστα προσφέρεται στην τιμή π.χ. των 80 ευρώ, η διαφορά 80 - 15
ευρώ (εγχώρια τιμή) θα αποδίδεται στο κράτος. Το μέτρο αυτό αποβλέπει, εκτός
των άλλων και στον έλεγχο της ρευστότητας της οικονομίας στην προσπάθεια να
κρατηθούν χαμηλά οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών, απ΄ όπου και θα κριθεί η
μακροχρόνια αντοχή και η επιτυχία του σχεδίου διάσωσης και ανάπλασης της
χώρας. Το μέτρο κρίνεται λογικό και δίκαιο, καθώς δεν θα διαφεύγει της
προσοχής κανενός ότι οι «ασυναγώνιστες» τιμές των ελληνικών προϊόντων, όπως
και του τουρισμού, επιτυγχάνονται με την θυσία όλων των Ελλήνων, αφού όλοι
γινόμαστε 10 φορές φτωχότεροι σε σχέση με το επίπεδο ζωής της ευρωζώνης!
Αντίστοιχα το κράτος, από τα ποσά συναλλάγματος που θα εισπράττει,
από τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, θα χρηματοδοτεί τις κατά 10 φορές
ακριβότερες τώρα εισαγωγές, για να απορροφά τον εισαγόμενο πληθωρισμό, ώστε
να μη μετακυλίεται στις τιμές. Υπολογίζουμε πως, εάν το έλλειμμα του
ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας, για το έτος 2009, ήταν 26,6 δις
ευρώ, το κράτος θα είναι σε θέση να αναλάβει το κόστος των εισαγωγών για
αρκετά χρόνια εκταμιεύοντας από τα συναλλαγματικά του διαθέσιμα, μέχρι να
αρχίσει να αποδίδει η οικονομία και ιδιαίτερα ο εξωτερικός τομέας με την
προσέλκυση επενδύσεων και τουριστών!
Η θέσπιση ποσοστών χρηματοδότησης των εισαγωγών κατά είδος, συν το
υψηλό κόστος τους, θα συντελέσει στην σημαντική μείωσή τους, αφενός και στην
προστασία και ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας, αφετέρου, με την παροχή
κινήτρων, για αύξηση της παραγωγικότητας.
Το κράτος δεν θα χρηματοδοτεί τις εισαγωγές των αλλοδαπών επιχ/σεων που
θα λειτουργούν στην χώρα, υπό καθεστώς transit. Ούτε αυτές θα υποχρεούνται,
βέβαια, να καταβάλουν στο κράτος το ποσό συναλλάγματος που θα εισάγουν στη
χώρα, λόγω εξαγωγών, πάνω από τις εγχώριες τιμές.
Στην περίπτωση πώλησης ακινήτου, ή ελληνικών επιχ/σεων σε αλλοδαπούς,
το αντίτιμο θα ελέγχεται από το Σώμα Ορκωτών Λογιστών (ΣΟΛ) σύμφωνα με τις
διαδικασίες που ίσχυαν πριν από την απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων, με
ανασύσταση της αρμόδιας Δ/νσης Κεφαλαίων Εξωτερικού του ΥΠΕΘΟ. Το ποσό
συναλλάγματος πάνω από την εγχώρια αξία του ακινήτου, ή της επιχείρησης, θα
αποδίδεται στο κράτος, όπως και από κάθε άλλη συναλλαγματοφόρα πηγή. Πιθανές
δυσλειτουργίες που θα διαπιστωθούν κατά την εφαρμογή του μέτρου, θα
αντιμετωπισθούν επί τω έργω.
Σε διεθνές επίπεδο: Εάν το παραπάνω μέτρο, του υποδεκαπλασιασμού των
τιμών των αγαθών και υπηρεσιών υιοθετηθεί σε διεθνές επίπεδο, από Αμερική
και Ευρώπη ταυτοχρόνως, φαντάζομαι ότι θα λύσει το πρόβλημα του νομισματικού
πολέμου μεταξύ Κίνας και Δυτικών οικονομιών, αποκαθιστώντας τους όρους
εμπορίου σε ανταγωνιστικά πλαίσια, ή όχι? Πράγμα που σημαίνει πως υπάρχει
τρόπος να σωθούν οι δυτικές οικονομίες αλλά όχι και οι ... κερδοσκόποι!
Ποιος θα νικήσει ποιον?
Μέρος Δεύτερο
Ενέργειες που μπορούν να αναληφθούν άμεσα:
Πρώτον: Προτείνουμε την ίδρυση Τράπεζας λαϊκής βάσης, από μια
αυθόρμητη κίνηση πολιτών από εξέχουσες προσωπικότητες, όπου οι εργαζόμενοι,
κηρύσσοντας τον πόλεμο στο τραπεζικό κεφάλαιο, θα κληθούν να γίνουν πελάτες
της, αποσύροντας τις καταθέσεις του από τις ιδιωτικές τράπεζες. Έτσι
αφαιρείται και το πρόσχημα από την Κυβέρνηση για την διάσωση των τραπεζών
στο όνομα της διάσωσης των καταθετών! Και μόνο η αναγγελία μιας τέτοιας
πρωτοβουλίας, είναι ικανή να «ταράξει τα νερά» εντός και εκτός Ελλάδος, ή
όχι? Φτάνει να κινητοποιηθούν και οι αριστερές πολιτικές ηγεσίες και να
δουν τον Μαρξισμό όχι σαν δόγμα, αλλά σαν οδηγό για την πράξη. Που σημαίνει
άλλο το πρακτέο στην εποχή του Μαρξ και άλλο σήμερα, με τα ΜΜΕ να
περιπλέκουν κατά πολύ τα πράγματα! Λόγος που απαιτεί άλλους χειρισμούς.
Σήμερα, αποτελεί κοινή συνείδηση πως αυτό που ελέγχει τις πολιτικές
ηγεσίες διεθνώς, δεν είναι το παραγωγικό κεφάλαιο αλλά το χρηματιστικό.
Συνεπώς, αυτός που διαχειρίζεται το χρήμα μιας κοινωνίας, αυτός και την
ελέγχει. Με τα ΜΜΕ δικά του, καθίσταται πλέον σαφές πως ο δρόμος προς τον
σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, δεν περνάει μέσα από εκλογικές
διαδικασίες ούτε μέσα από συλλαλητήρια (βλέπε αποπροσανατολισμό του
συλλαλητήριου της 5/5/10) αλλά από την άλωση από τους εργαζόμενους του
χρηματοπιστωτικού τομέα και την εκ των πραγμάτων κατάργηση των ιδιωτικών
τραπεζών! Πιστεύουμε πως η συγκυρία προσφέρεται, φτάνει να δοθεί το σύνθημα!
Κανένα κόμμα! Μόνο μία Τράπεζα λαϊκής βάσης μπορεί να αποτελέσει την εστία
αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στις επιθέσεις των «αγορών» και να
αναλάβει την έξοδο της χώρας από την παγίδα που μας έχει στήσει το διεθνές
χρηματιστικό κεφάλαιο! .
Δεύτερο: Αποσύνδεση των πραγματικών μισθών, από το κόστος παραγωγής
των προϊόντων.
Παρακάτω, παραθέτουμε ενδεικτικά, ορισμένα οικονομικά στοιχεία, σε
τρέχουσες τιμές, έτους 2009, για να καταδείξουμε την ανισοκατανομή του
εισοδήματος:
ΑΕΠ (Ακαθ. Εγχώριο προϊόν): 237,5 δις ευρώ
Ακαθ. Επιχειρηματικά κέρδη (ΣΕΒ) 128,6 »
Αμοιβή εξαρτημένης εργασίας
συμπ/νων των εργοδοτικών εισφορών): 86,0 »
Καταναλωτική Πίστη Νοικ/ριών: 36,0 »
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι τα εισοδήματα (κέρδη) μιας χούφτας
ανθρώπων (ΣΕΒ) είναι σχεδόν μιάμιση φορά πάνω από τα εισοδήματα του συνόλου
των εργαζομένων, με καθεστώς εξαρτημένης εργασίας (129/86). Τα δε νοικοκυριά
οφείλουν το 50% (36/86) του τρέχοντος εισοδήματός τους στις τράπεζες! Μια
άμεση αντιμετώπιση της οικονομικής ασφυξίας που βιώνουν, θα ήταν αντί το
κράτος να χορηγεί κεφάλαια στις τράπεζες για την διάσωσή τους (από χρήματα
των φορολογουμένων) να προχωρήσει στην άμεση εξόφληση, κατά το αντίστοιχο
ποσό, των χρεών των νοικοκυριών προς τις τράπεζες (σε αναπλήρωση των
απολεσθέντων μισθών, εδώ και δύο δεκαετίες και με ευθύνη του κράτους) προς
ενθάρρυνση της ζήτησης και την αναθέρμανση της αγοράς.
Επιπλέον επιβάλλεται η από τούδε και στο εξής αποσύνδεση των μισθών
που καταβάλλονται στους εργαζόμενους (βάσει των συλλογικών κλαδικών
συμβάσεων) από τους πραγματικούς μισθούς που θα πρέπει να λαμβάνουν, ώστε να
μην επηρεάζεται το κόστος των προϊόντων. Αυτό μπορεί να γίνει με την
υιοθέτηση του θεσμού των bonus, σαν ποσοστό επί των κερδών που θα μοιράζει
στο τέλος της οικονομικής χρήσης κάθε κερδοφόρα επιχείρηση στους
εργαζόμενους, πράγμα που θα εμποδίσει την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου (που
διαρρέει από την πραγματική οικονομία) και την εμφάνιση, μακροχρόνια,
ύφεσης. Κατά τον τρόπο αυτό το κόστος εργασίας δεν θα επηρεάζει το κόστος
των προϊόντων, που επικαλείται ο ΣΕΒ για να συμπιέζει τους μισθούς προς τα
κάτω. Επιπλέον, το παραπάνω μέτρο θα συμβάλλει και στην δημιουργία εγχώριας
αποταμίευσης για την χρηματοδότηση των επενδύσεων και για τον εσωτερικό
δανεισμό του κράτους, σε κρίσιμες περιόδους, όπως η παρούσα, χωρίς προσφυγή
στον τοκογλυφικό εξωτερικό δανεισμό. Εκτός των άλλων θα επιδράσει θετικά και
στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας συμβάλλοντας μακροχρόνια στην οικονομική
ευρωστία των ασφαλιστικών ταμείων.
Λαμπρινή Αγγελίδη
Χαλάνδρι, 25/10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου