«Για ποια Δημοκρατία μιλάμε ρε... ;»

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Παπανδρέου και η χώρα χορεύει στους ρυθμούς της «τρόικας», όλοι οι Έλληνες βιώνουμε αργά και βασανιστικά μια πορεία που μας οδηγεί στην «κόλαση». Για να μιλήσουμε απλά και ανθρώπινα όχι μόνο μας έχει φύγει το χαμόγελο από τα χείλη, αλλά ψυχολογικά βρισκόμαστε όλοι ένα βήμα πριν από την κατάθλιψη και  μέρα με την ημέρα και παρά τη θέληση μας προσγειωνόμαστε σε μια κατάσταση, η οποία αντί να πηγαίνει την ζωή μας μπροστά και προς το καλύτερο, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα.

Έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες από τον τέως πρωθυπουργό και την παρέα του, συνακόλουθα και απ’ όλο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, ώστε να γίνουμε μελαγχολικοί και φτωχοί. Το αύριο σίγουρα θα είναι πολύ χειρότερο από το σήμερα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην τσέπη μας αλλά κυρίως στην ψυχή μας, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην καθημερινότητά μας.

Το σύνθημα το έδωσε το κατεστημένο, χρησιμοποιώντας δύο παραδοσιακά «ελληνικά» όπλα. Το ένα είναι η προαιώνια «ζήλεια» του Έλληνα για τον Έλληνα και το δεύτερο είναι η ρουφιανιά. Κατάφεραν πολύ εύκολα, ο ιδιωτικός υπάλληλος να μισήσει τον δημόσιο υπάλληλο, ο ταξιτζής να τα βάζει με τον εφοριακό και ο μαγαζάτορας με τον πελάτη!!! Να δείτε που σε λίγο καιρό για να καταπολεμήσουμε την «φοροδιαφυγή», όποιος πολίτης πηγαίνει και καρφώνει τον συμπολίτη του θα κερδίζει χρήματα. Με λίγα λόγια θα επιδοτηθεί η ρουφιανιά. Θα δώσουν κίνητρα για να βγάλει ο καθένας το μίσος του, την ζήλεια και την ανωμαλία του σε βάρος του άλλου. Θα μου πείτε ότι αυτό γίνεται και σήμερα… Άτυπα όμως. Διαισθάνομαι ότι η ρουφιανιά θα γίνει «θεσμικό δικαίωμα».

Το κατεστημένο για διασώσει το τομάρι του, δίνει «αίμα» στο λαό. Βγάζει στα «μανταλάκια» ανθρώπους, τους διαπομπεύει χωρίς να τους δίνει το  δικαίωμα να απαντήσουν. Με λίγα λόγια  καταστρέφει ανθρώπους προκειμένου να προσφέρει θέαμα στους «ιθαγενείς», όπως έκαναν οι Ρωμαίοι με τα λιοντάρια και τους Χριστιανούς.

Βέβαια το ίδιο το κατεστημένο ποτέ δεν θα απαντήσει πειστικά, πως τόσοι πολλοί άνθρωποι  (βουλευτές, επιχειρηματίες, παρατρεχάμενοι και κομματικά στελέχη) απέκτησαν  βίλες, κότερα και τα λοιπά «σοσιαληστρικά».

Έκοψαν τις συντάξεις, τους μισθούς, τα δώρα, κόβουν επιδόματα, καταστρατηγώντας κατάφορα το Σύνταγμα. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει ισότιμη διάκριση των εξουσιών, αφού δείχνουν ξεκάθαρα ότι η εκτελεστική εξουσία δεν υπολογίζει την δικαστική.

Για ποια δημοκρατία μιλάμε, όταν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα πολιτικό σύστημα που τα ισοπεδώνει όλα, χάριν των εντολών των δανειστών ΤΟΥ. Στη Δημοκρατία κυρίαρχος είναι ο λαός. Ο λαός ρωτήθηκε για τίποτα; Εδώ έχουμε με μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων οι οποίοι έχουν έλθει να κυβερνήσουν με ένα και μόνο στόχο: να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια πολυπολιτισμική χώρα η οποία θα απαντά «yes» στα κελεύσματα των αφεντικών ΤΟΥΣ.