Η προκρούστεια λογική του Μνημονίου

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Οι κυβερνήσεις του Μνημονίου επέλεξαν μέχρι σήμερα ν’ ακολουθήσουν μια οικονομική πολιτική που αποδεικνύεται καθημερινά πέρα για πέρα ατελέσφορη. Η επιμονή σε συνεχή κοψίματα μισθών και συντάξεων και η ταυτόχρονη κατακόρυφη αύξηση των φορολογικών συντελεστών, οδήγησε την ελληνική οικονομία σε πρωτοφανή ύφεση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να μην αναπνέει η οικονομία, συνακόλουθα να μην αναπνέει και η κοινωνία. Και ακόμη, δεν έχουμε δει τα δόντια των ρυθμίσεων που προβλέπει το νέο Μνημόνιο, τα οποία θα αρχίσουν να γίνονται ορατά από τις αρχές καλοκαιριού.

Για να ανασάνει η οικονομία, χρειάζεται καλή ψυχολογία και οξυγόνο. Και αυτό ακριβώς το οξυγόνο της έχουν στερήσει οι κυβερνήσεις του Μνημονίου και η τρόικα. Εκείνο που χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα, είναι να επιτραπεί στην οικονομία να λειτουργήσει με τους δικούς της κανόνες, κάτω βέβαια από την καθοδήγηση της Πολιτείας. Να τροφοδοτήσουμε την ανάπτυξη, με κεφάλαια και κίνητρα. Ωστόσο όπως ο ανεξέλεγκτος κρατισμός οδηγεί σε αδιέξοδα, άλλο τόσο και περισσότερο και ο ανεξέλεγκτος νεοφιλελευθερισμός οδηγεί στο πουθενά.

Όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει και άλλη λύση, για την Ελληνική οικονομία.

Πέρα από αυτό το Μνημόνιο, από το οποίο απουσιάζουν οι όροι εκείνοι που θα διασφάλιζαν την κοινωνική συνοχή και θα προστάτευαν τις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις. Οι πολίτες αρχίζουν πλέον να αισθάνονται αυτό το γενικευμένο «μαζέψτε λεφτά». Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, δεν έχει κανένα προηγούμενο και καμία λογική. Θέλουμε να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις, αλλά έχουμε έναν από τους υψηλότερους συντελεστές φορολογίας στην Ευρώπη. Θέλουμε να βοηθήσουμε να αναστροφή του κλίματος της αγοράς και παράλληλα κόβουμε μισθούς και συντάξεις.

Αν ρίχναμε μια ματιά γύρω μας, θα βλέπαμε πως ξεπέρασε για παράδειγμα την κρίση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η γειτονική Τουρκία. Άλλωστε, πολλές από τις συνταγές που ακολουθήθηκαν σε άλλες χώρες, θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και εδώ.

Εντούτοις εμείς εδώ παραμένουμε προσηλωμένο σ’ ένα συγκεκριμένο μοντέλο, το οποίο το μόνο που καταφέρνει είναι να ανοίγει όλο και περισσότερο τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και συνακόλουθα όλων εκείνων των παθογενειών της ελληνικής οικονομίας που γιγαντώνουν την παραοικονομία και συρρικνώνουν την πραγματική οικονομία.

Καλώς ή κακώς το πάπλωμα της ελληνικής οικονομίας είναι κοντό και απ’ όπου να το τραβήξεις, πάντα κάτι θα περισσεύει. Η προκρούστεια λογική που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα το μόνο που θα καταφέρει νομοτελειακά είναι να κοντύνει ακόμα περισσότερο το πάπλωμα, καθώς και τα «περισσεύματα» που δεν μπορεί να σκεπάσει…