ΕΛΠΙΔΑ

Η λέξη “ελπίδα” αποτελεί σήμερα το μοναδικό ακουστικό φάρμακο για τον ψυχισμό των νεοελλήνων. Θέλουμε να ακούμε αυτό που έχουμε απωλέσει από μέσα μας... την ελπίδα. Με διαλυμένο ηθικό και πολύ χειρότερη καθημερινότητα στη δουλειά -από την οποία μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια– και βέβαια από την έλλειψη οράματος και προοπτικής το μόνο οχυρό μας είναι να ελπίζουμε. Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, που λέει και ο σοφός λαός μας. Και αυτό είναι αρκετό... για τον απλό πολίτη, τον συνταξιούχο, τον υπάλληλο, τον επιχειρηματία... για όλους μας.

Αυτό ζητάμε για να πάρουμε δύναμη στην δύσκολη ζωή, σε όσα μας περιμένουν από τις υποθήκες που μας έβαλαν οι κυβερνήσεις του Μνημονίου. Αυτό ψάχνουμε από τους πολιτικούς, τίποτε άλλο.

Η Ελλάδα δυστύχησε να κυβερνάται από ένα σύστημα καλά οργανωμένο και καλά σιτιζόμενο, το οποίο έχει αποκτήσει ρίζες –καρκινώματα βαθιά στον οργανισμό της.

Δεν είναι ωστόσο καιρός για μνημόσυνα. Πρέπει να ανασυνταχτούμε ψυχολογικά, να οπλιστούμε με κουράγιο και να χτίσουμε την επόμενη μέρα, χωρίς τα παράσιτα που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.