Ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Κύπρου

του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Η Ελλάδα εδώ και δύο χρόνια ακολουθεί έναν αδιέξοδο δρόμο, το περίφημο γαϊτανάκι του τρόμου, το οποίο μαθηματικά οδήγησε τη χώρα σε πλήρη ύφεση, και διάλυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, η οποία αποτελούσε για χρόνια τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας. Νομοτελειακά έτσι όπως πάει το πράγμα θα ξεπουλήσουμε και τα εναπομείναντα ασημικά στους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και τους Γάλλους και αφού τους γίνουμε παντελώς άχρηστοι, θα μας πετάξουν σαν στιμένη λεμονόκουπα.

Είχαμε την ευκαιρία να μετατραπούμε σε παγκόσμιο ενεργειακό παίχτη με την προώθηση της συμφωνίας των αγωγών με τη Ρωσία και βέβαια την εξαγορά ελληνικών ομολόγων από το Πεκίνο και τη Μόσχα. Παρόλ’ αυτά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, επέλεξαν να χαλάσουν τις σχέσεις τους και με τη Ρωσία και με την Κίνα, δημιουργώντας «δυτικό μονοπώλιο» στις διακρατικές μας σχέσεις. Τελευταίο κρούσμα «αντιρωσικής» διπλωματίας η σύλληψη του Εφραίμ. Και μην μου πείτε για τις «απαράδεκτες» ανταλλαγές… Όλ’ αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι και έχουν γίνει πολλάκις και πλειστάκις ένθεν, κακείθεν…

Οι σχέσεις που έχει αναπτύξει η Μόσχα με την Λευκωσία, θα μπορούσαν να είναι πιλότικες για την Αθήνα, αν ο Παπανδρέου, δεν μας έβαζε με εγκληματικό τρόπο στη μέγγενη του Μνημονίου. Η λεγόμενη οικονομική διπλωματία και ο τρόπος που χειρίστηκε η Κύπρος τα ζητήματα των οικονομικών συνεργασιών, ήλθαν να δείξουν ότι οι Κύπριοι βρίσκονται μακράν μπροστά σε σχέση με την ακολουθούμενη νοοτροπία στη χώρα μας.

Συγκεκριμένα, προωθήθηκαν διμερείς συμφωνίες οι οποίες ενισχύουν την αύξηση εγκατάστασης ρωσικών επιχειρηματικών κολοσσών στην Κύπρο, την ώρα που η Ελλάδα διώχνει, όσες λίγες επιχειρήσεις έχουν απομείνει λόγω της υψηλής φορολογίας.

Οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κύπρου λειτούργησαν με ευφυΐα και προχώρησαν στην ενίσχυση του υφισταμένου καθεστώτος, βλέποντας ότι η ύφεση που πλήττει πολλά ευρωπαϊκά κράτη, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις πολιτικές λιτότητας που ακολουθούν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται “πεδίον δόξης λαμπρό” για γιγάντωση των ρωσικών και κυπριακών εταιριών, ενισχύοντας την θέση τους όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αγορά, αλλά και στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη.

Την ίδια περίοδο η Ελλάδα ακολουθεί έναν δρόμο που μαθηματικά την οδηγεί σε οικονομικό και διπλωματικό στραγγαλισμό, συνακόλουθα και απομόνωση.

Η Ελλάδα έπρεπε να αντισταθεί στις απαιτήσεις των Αμερικανών και των Γερμανών έχοντας ως μπούσουλα την Κύπρο. Να τους δείξει «ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές». Επειδή όπως λένε τα μεγάλα οικονομικά κεφάλια (τρομάρα τους), δεν παράγουμε τίποτα, η Ελλάδα θα έπρεπε να μετατραπεί χώρα σε φορολογικό παράδεισο, μειώνοντας στα όρια του επιτρεπτού την φορολόγηση των επιχειρήσεων και δίνοντας γενναία κίνητρα για επενδύσεις στην χώρα μας.

Εμείς αντί ν’ ανοίξουμε το παιχνίδι δείχνοντας ότι είμαστε κυρίαρχοι «παίχτες» στη Βαλκανική καθίσαμε και περιμέναμε στωικά τον θάνατο μας, σε σημείο μάλιστα να μας κάνει πλάκα και ο Γκρουέφσκι.