Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά τις Συνταγματικές Αναθεωρήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου είναι περισσότερο διακοσμητικός παρά παρεμβατικός, όπως θα άρμοζε σε μια Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όπως είναι η Ελληνική.
Η ένταξη της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν αποτελεί ένα σύνηθες φαινόμενο και πολύ περισσότερο δεν αφήνει στο απυρόβλητο την ποιότητα της ζωής των κατοίκων της.
Με λίγα λόγια το ΔΝΤ όχι μόνο επηρεάζει το παρόν και το μέλλον των Ελλήνων, αλλά αποτελεί γεγονός μείζονος σημασίας για τον τόπο, στο οποίο οφείλουν οι πολιτικοί και βέβαια ο ανώτατος Πολιτειακός Άρχων της χώρας να σταθούν κοντά στο δοκιμαζόμενο λαό, διότι αυτός και μόνο αυτός καλείται να κάνει θυσίες.
Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρά το γεγονός ότι χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού από τους Έλληνες πολίτες, μέχρι σήμερα δεν έχει πει λέξη για τις δυσμενείς επιπτώσεις από τα ξενόφερτα και πρωτοφανή σε αγριότητα μέτρα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ακόμη και σε περιπτώσεις όπου παραβιάζεται κατάφορα το πνεύμα του Συντάγματος και ατομικά δικαιώματα, δεν παίρνει θέση.
Συνειδητά λοιπόν ο Κάρολος Παπούλιας απέχει;
Για ποιον λόγο δεν έχει πει κουβέντα για την κοσμογονία που περνάνε οι δοκιμαζόμενοι Έλληνες πολίτες;
Είναι ξεκάθαρο ότι η παραπάνω στάση του Προέδρου είναι συνειδητή και αποτελεί και προσωπική του θέση η πλήρης απομόνωση του από τις εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου