Οι διαμαρτυρίες του Κινήματος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» και οι ανάλογες εκδηλώσεις κατακραυγής σε ολόκληρο τον κόσμο αντανακλούν τη βαριά ασθένεια που βιώνουν οι δυτικές κοινωνίες και αποδεικνύουν ότι οι σύγχρονοι δημοκρατικοί θεσμοί έχουν πάψει να ρυθμίζουν τις σημαντικότερες αμοιβαίες σχέσεις, τόσο μεταξύ των κύριων ομάδων του πληθυσμού, όσο και μεταξύ των διαφόρων τομέων της οικονομίας. Αυτή η διαμαρτυρία που ξέσπασε στον καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος, υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι πλέον δεν αναγνωρίζουν ποια είναι η θέση τους στην κοινωνία και στο κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι οι μαζικές διαμαρτυρίες κατά των διαφόρων κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων, δεν λαμβάνονται υπόψη και όλη η οικονομία είναι οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια.
Οι άνθρωποι παύουν να αισθάνονται ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί τους προστατεύουν. Πρόκειται για μια όχι απλά οικονομική ή χρηματοοικονομική κρίση αλλά για κρίση της κοινωνίας στη Δύση. Οι αναλυτές και κοινωνιολόγοι ήδη μιλούν για αυτό.
Το βιώσαμε και στην Ελλάδα ανάγλυφα αυτό. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, πολύ δε περισσότερο η κυβέρνηση Παπαδήμου, προχώρησαν σε μια σειρά από μέτρα «κατ’ εντολή» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μέτρα που ρυθμίζουν τα «λογιστικά αποτελέσματα», την εικονικής οικονομίας των τραπεζών και των χρηματιστηρίων και διαλύουν την πραγματική οικονομία και κατ’ επέκταση τον κοινωνικό ιστό, μιας πολύ σημαντικής χώρας παγκοσμίως. Μέτρα τα οποία δεν έχουν αφενός καμία λαϊκή νομιμοποίηση, αφετέρου είναι αντισυνταγματικά και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση του Ελληνικού κράτους, την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, όλων των «χρυσαφικών» σε εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων…
H Wall street, η «Μέκκα» του παγκόσμιου καπιταλισμού, πολιορκείται εδώ και μήνες και όμως το παγκόσμιο διευθυντήριο «δεν ιδρώνει» καν και συνεχίζει τα χτυπάει αλύπητα τους λαούς. Οι λαοί αισθάνονται αποδυνάμωση, ότι κανείς δεν τους ακούει. Τι απομένει σε κάποιον όταν δεν τον ακούνε; Μιλάει, αναλαμβάνει δράση, γίνεται θηρίο ανήμερο…
Μπορεί ο καπιταλισμός να έχει χαρακτηριστεί εύστοχα «χαμαιλέων», επειδή πάντα βρίσκει τρόπους να ξεφεύγει από τα αδιέξοδα του, δημιουργώντας άλλα, ωστόσο αυτή τη στιγμή τα πράγματα δυσκολεύουν επικίνδυνα, διότι πάει να «ευνουχίσει» κοινωνίες συνηθισμένες στην ευημερία και τον υπερκαταναλωτισμό και όχι γενιές μαθημένες στα δύσκολα…
Ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα ανταγωνίζοταν τον σοσιαλισμό, μετά την κατάρρευση του τελευταίου, άρχισε να οδηγείται σε αδιέξοδο. Στη σημερινή Ευρώπη ο ορθολογισμός και ο υλισμός επισκίασαν όλα τα υπόλοιπα, το μικροτσίπ ανέβηκε πιο ψηλά από την φιλοσοφία, την ιστορία και την πολιτική και οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση. Έτσι, τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που ξεκίνησαν στη Wall Street δεν είναι κάτι απλό. Είναι η αντίδραση της κοινωνίας, η οποία τείνει όλο και πιο πολύ προς τον ατομισμό και παύει να κατανοεί πώς αυτή η ίδια λειτουργεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου